GECE LAMBASI

34.Bölüm

Keyifli okumalar😉

Gözlerini puslu bir sabaha açan çocuğun bulunduğu yerde verdiği nefesler  kendi yüzüne çarpınca artık onu koala gibi sarmasını kanıksadığı bedenden biraz uzaklaştığında ki biraz dediği yüzünü iki üç santim geri çekmesinden bahsediliyor, kollar tutuşunu sertleştirdi. Batuhan bu hareketle  artık üzerinde çip falan olup olmadığından şüphe edecekti. Çünkü bir insanın uykusunda bu ufak hareketi algılaması neredeyse imkansızdı. Öyle ki çocuk, Rüzgar 'ın Batuhan'a taktığı çipin aynısını kendisine taktığını ve bu çipin  uyurken birkaç santim ayrılınca otomatik olarak yakınlaştırmaya programlandırıldığını düşünüyordu. Ne yapsın garibim, bir saatten sonra dibindeki sarışına mantıklı açıklamalar getiremez olmuştu.

Gözlerini dönük olduğu pencereden Rüzgar'ın boynuna çevirdiğinde ter damlalarını görüp istemsizce gülümsedi. Sarışın bu soğuk kış günlerinde bile fırın gibiydi. Beraber uyumalarının Batuhan'a sağladığı tek yarar buydu herhalde. Rüzgar Batuhan'ı beraber uyumaya başladıklarından beri öyle bir sarmalıyordu ki esmer çocuk kendini sabaha kadar sönmeyen sobanın dibindeymiş gibi hissediyordu. Hatta itiraf edebilirdi ki  ayrı uyudukları gece  o sıcaklığı birazcık aramış olabilirdi.

Boynunda takılı kalan aklı  kendine geldiğinde ve gözlerini etrafta tur attırdığında akşamki anılar bir bir gözünün önünden geçti. İşte o zaman  koynunda uyuduğu genci aniden ittirerek ayağa kalkmaya çalıştı. Fakat altında hiçbir şey olmadığını anlayınca çarşafı alt tarafına çekip baksırını bulmaya koyuldu. Bu arada ittirdiği sarışın da itilmenin etkisiyle uyanmıştı ve  en güzel dileklerini ona yolluyordu.

Nihayet  baksırını bulup giyen Batuhan yerdeki telefonu alıp saatin kaç olduğuna baktı. Rüzgar da söylenmelerinin kâle alınmamasına boş verip başını tekrar yastığa bıraktı.

Dersin başlamasına çok az vaktin kaldığını gören esmer, Rüzgar 'ı dürtüp "Kalk hadi, geç kaldık. Okula yetişmemiz lazım." deyince Rüzgar başını kaldırıp saate baktı. İçinde bulundukları günün hangisi olduğunu ve sabah hangi derse gireceğini hatırlayıp Batuhan'a " Ben ilkine girmesem de olur. Seninki hangisi?" dedi.

Bunun üzerine Batuhan da dersinin beden olduğunu hatırlayınca telaşının bir kısmını üzerinden attı ve "İkinci derse mutlaka yetişmem lazım." deyip banyoya ilerledi. Rüzgar umursamaz bir şekilde kafasını salladıktan sonra kendini tekrar yastığa bıraktı.

Duşunu olabilecek en kısa sürede alan Batuhan çabucak kurulanırken bir yandan da getirdiği çantasını arıyordu. Gözleri koltuğun yanındaki çantasını fark ettiğinde onu açıp beden dersi için aldığı eşofmanlarını giydi. Ara, kısa olduğu için hocaları üstlerini değiştirmemelerine bir şey demiyordu ve Batuhan da en azından sabah rahat rahat dolaşmak istiyordu. Bir de aceleyle kalktığından beri arkasında hissettiği sızı onu biraz zorluyordu.

Kurulandıktan sonra havluyu bir kenara bırakıp baksırı giyeceği sırada eğildiğinde hissettiği sızlama günün zor geçeceğinin sinyallerini veriyordu. Yavaşça baksırı yerine oturttuğunda ne zaman açıldığını görmediği kapıdan başını uzatan sarışın "On dakikaya kadar çıkarız. O zamana kadar hazır ol." deyip banyoya yöneldi.

Sesindeki duygusuzluk Batuhan'ın göğsünde hafif bir sızıya sebep oldu. Akşamki huzursuzluk yeniden içine çöreklenirken sarışına ağzında bir sürü küfür sıraladı. Kendisini onun tek geceliklerinden biri gibi hissediyordu. Sonra ne düşündüğünü fark edip kendine hatırlatır gibi sessizce "Öyle değil miydi zaten?" dedi. Göğsüne yine o tanımlayamadığı sızı çökerken gözlerine toplanmaya başlayan yaşları geri göndermek için onları sıkıca yumdu. Buradan biraz sonra gideceklerdi ve bir daha böyle bir olayın yaşanmasına izin vermeyecekti. Kendini daha fazla küçültemezdi bu adam karşısında. Ona bunca şeyi yapan, nedenini bilmeden herkesin içinde rezil olmasını sağlayan adama karşı iradesiz ruhunun ayaklar altında sürüklenmesine izin vermeyecekti. Arsız isteklerini benliğinden sıyırıp atacak, bir daha kendini bilmez sarışın  karşısında onu ele geçirmelerine izin vermeyecekti.