GECE LAMBASI

57. Bölüm

Kapıdan içeri girip salona ilerlediler. Bildiklerini söylememenin utancını taşıyan kadın bakışları yerde otururken adım sesleriyle bakışlarını karşıya çevirdi.

"Hoşgeldiniz oğlum." diyen kadın bakışlarını oğluna yöneltti. Yanındaki çocuğa bakamıyordu bile.

Herkes yerine oturduğunda Gece dolan bakışlarını elinin tersiyle sildi.

"Neden?" dediğinde kadının bakışları Gece'ye çevrildi.

"Bunu neden yaptınız?"

Başını iki yana sallayan kadının gözlerinden yaşlar durmaksızın akıyordu.

"İstemedim. Bunu hiç istemedim inan bana. Mecburdum."

Cümlesi bittiği an dudaklarından hıçkırık döküldü.

Rüzgar masada duran sürahiden bardağa su doldurup bardağı annesine uzattı.

Bardağı titreyen eliyle alan kadın bir yudum içtikten sonra yan tarafa bıraktı.

"Ne mecburiyeti?" diye sabırsızca soran çocuk sakinliğini korumaya çalışıyordu.

"Üzgünüm. Çok üzgünüm. Babası beni Rüzgar ile tehdit etti. Eğer olup biteni anlatırsam beni oğlumdan ayıracağını, bir daha onu hiç görmeyeceğimi söyledi. Benim bugüne  kadar tüm susuşlarım oğlum için. "

Rüzgar mahcupça Gece'ye bakınca Gece bir elini onun sırtına koydu.

"Bu olanlarda senin hiç kabahatin yok. Bakma öyle." diyerek Sevim'e döndü.

"Ama inan. Bir işe yarayacağını bilseydim yine durmaz giderdim polise. Hiçbir kanıt yoktu elimizde. Hiçbir iz. Kimseyi inandıramazdık. Çok aradık, çok çabaladık."

Avuç içlerini pantolonuna sürten çocuk bir iki sallandı yerinde.

"Peki o. Neden beni aramıyor? Ha? " dediğinde neden bahsettiğini anladı Sevim.

"Seninle konuşmayı inan çok istedi ama korkuyor. Tepkinden korkuyor. "

"Korkar tabi." diye söylenen Rüzgar ne yaptığının farkına varınca Gece'ye dönüp "Affedersin." dedi.

Başını "Önemli değil." dercesine sallayan çocuk tekrar Sevim'e döndü.

"Peki gitme sebebi doğru mu? O da mı yalan yoksa?"

"Doğru ama daha fazlası var. Artık suçluluk duygusuna katlanamadığını söyledi giderken. Sen büyüdükçe anne ve babanın ölümünü senden gizlemenin tahammül edilemez olduğunu, on sekiz yaşına basınca sana her şeyi anlatacağını söyledi."

Gözlerinden yaşlar süzülen çocuk ayağa kalktı ve salonun penceresini açtı. Derin bir nefes çekti içine.

Arkasına bakmadan "Buraya neden getirdi beni? Amacı neydi?" dedi.

"Sizin yeterince ayrı kaldığınızı düşünmüş. Bari bundan sonra Rüzgar'ın yanında olmanı istemiş. Eskisi gibi."

Gece'nin üşüdüğünü gören Rüzgar " Yeter artık. Hasta olacaksın." deyip camı kapadı ve Gece'yi bileğinden tutup koltuğa oturttu.

"Eğer istersen sana olan biten her şeyi anlatmak istiyor." diyen kadına kızarmış sinirli gözlerini çeviren çocuk "Hayır. Şimdi değil. Bu zamana kadar anlatmadı bu saatten sonra da istemiyorum. Tekrar yalanla dolu bir hikaye dinlemek istemiyorum. " deyince Sevim kendisine ilk defa bu kadar sert çıkışan çocukla kalakaldı.

"Belki daha sonra." diyen Rüzgar ortamı biraz olsun yumuşatmaya çalıştı. Bu onun için ilkti haliyle. Her zaman sorun çıkaran ve ateşiyle herkesi yakan kendisi olduğundan bu durum oradakilerin de garibine gitmişti.