Chasing My Love

Chapter 4

Sophie

Matapos ang nakakahiyang entrance na ginawa sa amin ng mga kapatid namin, maayos naman ang naganap na dinner. Maraming bisita and I guess mga kamag-anak nila ang karamihan dito. May kanyang table naman kami dito at nakikisalamuha naman sila Tita Sabrina sa amin.

This dinner is about Henley. Yung pag-uwi niya dito sa Pilipinas and the rest hindi ko na alam kasi hindi ako nakikinig sa mga sinasabi nila. Im tired. Gusto ko na ngang umuwi pero Mommy said mamaya pa. Para naman akong bata dito na nagmamaktol.

I remembered a while ago, hindi pala nagamot ni Henley yung mga sugat niya. Wala ba siyang first aid kit? Pero kahit naman ganoon na may sugat makikita mo pa rin ang gwapo niyang mukha. She matured as time goes by. Pero naroon pa rin ang pilyang mukha niya na noon ko pa kinaiinisan sa kanya. I don't like the way she smirk, parang laging may gagawing hindi maganda. And why Im praising her!

"Hello Ate Sophie!" Tawag sa akin ng kapatid ni Henley. I knew her but I forgot her name.

Umayos ako ng upo at nginitian ko siya. Alam kong hindi kaugali eto ni Henley at malayong-malayo ang ugali nila sa isa't-isa. "Hi! Halika dito ka muna sa tabi ko." Gusto kong magkaroon ng kapatid na babae pero hindi na kami napagbigyan nila Mommy kasi ayaw na ni Daddy magbuntis si Mommy. Baka raw pag nagbuntis ulit siya may masama na namang mangyayari.

"Im Selene Hera po Ate. Sorry feeling close na ako agad sayo." Nahihiya niyang sabi.

"It's okay Hera and besides gusto kong may kasama rin ako dito. Tignan mo puro naman matatanda ang nag-uusap." Sabi ko na siya namang ikinatawa naming dalawa.

Nag-usap lang kami about sa pag-aaral niya at pagdodoctor rin pala ang kinukuha niya. Mabait na bata etong si Hera kasi nakikinig siya sa mga tinuro ko. Mga simpleng bagay lang naman.

"There you are! Hi Baby Hera! And hi Babe!" Again, sino pa nga ba iyang magtatawag sa akin ng ganyan. Siyempre si Henley lang naman.

Napasimangot ako agad ng makita ang mukha niya. "Bakit Skyley?" Hera asked.

"Hinahanap ko lang naman yung Babe ko. Para magkatime naman kaming mag-usap." Sabi niya.

Ugghh!! Ano ba kasing gusto niya? Why pestering me?

"Ate Sophie, hanap ka raw ni Skyley. Doon muna ako sa mga pinsan ko. Salamat Ate sa turo mo. Maiwan ko muna kayo." Paalam ni Hera at umalis na nga siya sa upoan niya.

Napabuntong hininga ako. Maaga pa at madaming oras pa ako gugulohin ni Henley. Kaya naman pagkaupo niya sa kaninang upuan ni Hera hindi ko pinansin. Bahala ka diyan!

"Babe Sophie, pansinin mo naman ako oh. Hinanap kaya kita." Pagpapansin niya sa akin. I ignored her. "Yohoo. Sophie?"

But I guess, kailangan ko ngang kausapin eto. "What now Henley?" At sabay baling ng tingin sa kanya. Pero mali ata yung ginawa ko, magkalapit ng masyado ang mukha namin at konting galaw mahahalikan na niya ako.

I roamed my eyes one her face. Kahit naman naiinis ako sa taong eto eh may ibubuga naman kasi siya. From her eyebrows to her eyes to her nose and down to her lips, I swallow an imaginary lump. Bakit nakaka-akit siyang halikan? I looked to her eyes again at pati siya sa lips ko rin siya naka tingin. What is she trying to do? Is she going to kiss me?

"Ehem." Isang pekeng ubo ang nagpabalik sa amin sa reyalidad. Sabay pa kaming napalayo sa isa't-isa at napatingin sa baba. Sophie what was that? Tanong ko sa aking isipan.

"Sorry to disturb the both of you pero gusto ko lang sanang sabihin Sophie na doon muna kami sa table ng Tita Sabrina mo." And that's Daddy. Siya pa talaga yung tumikhim kanina?

Tumango lang ako sa kanila ni Mommy kasi naman nakakahiya. Nasa harap pa namin sila tapos ganun yung nangyari. But Im thankful, walang halikang nangyari. Kasi kung meron? Hindi ko alam ang gagawin ko.

"Ah Sophie? Doon muna tayo sa may pool. May sasabihin kasi ako and mas tahimik doon. Baka lang naman gusto mong sa tahimik." Sabi ng katabi ko.

Hindi muna ako sumagot. Ayoko rin siyang tignan sa mukha. At alam kong pulang-pula na ang mukha ko. Nanatili akong ganoon ng tatlong minuto at naghihintay pa rin sa sagot ko si Henley. I lift my face only to find those smirking faces. Yung kapatid ko at mga kapatid niya!. Ugghg! Why do I have to suffer this? I guessed kailangan kong umalis dito at mas better ang sinabi ni Henley so I nod to her.

Tumayo na kami at dali-dali akong naglakad para lang maka-iwas sa kanilang mapanuksong tingin. "Uh Sophie? Hindi diyan ang daan." Napa angat ako ng tingin sa kanya at tama, sa garahe na nila ako tutungo kung hindi niya ako tinawag.

She walked first at ng makarating kami doon, umupo na ako sa isang bench. Maganda rito tahimik at mahangin. Hindi rin ganoon kaliwanag at hindi rin ganoon kadilim. Sakto lang. Naupo na rin siya sa tabi ko. Walang nagsasalita muna sa amin. Eh siya daw ang may sasabihin diba?

"Hera asked a favor. And it's about you." Panimula niya. Tinignan ko siya and I nod my head telling her to continue. "Kasi sabi niya kung pwede raw ba na kapag training days na niya, sa iyo siya pupunta? I think you knew that she's taking medical course."

Ayun lang naman pala ang sasabihin niya gusto pang umalis doon. But I think mas okay ng dito muna ako. "It's okay with me. Gusto kong maturuan ko siya sa mga alam ko. At nakikita ko namang may ability siya at passion na niya yung gustong gawin niya. So why would I not agree to her request, right?"

She smile at me. Yung ngiting walang halong pang-aasar. And it made me smile too. Nakakahawa naman kasi yung ngiti niya. Kung ganyan na lang kasi siya lagi diba? But, nope! Erase! Erase! Nababaliw kana Sophie.

"Thank you!" Sabi niya at nagulat ako sa ginawa niya. She hugged me! Kaya naman sa gulat ko iyong mukha niya ang nahawakan ko at tinulak, but again mali ang ginawa ko. "Ouch!" Nasagi ko kasi yung gasgas sa may noo niya and it cause a little bleeding.

"Sorry Henley! Di ko sinadya. Ikaw naman kasi bakit may yakap pa nag thank you ka na nga!" Nag-aalala kong sabi.

Nakangiwi siya habang hawak yung sugat niya. Sophie! Gamotin mo!

"Akin na lang gamotin ko. Nasaan ba yung first aid kit niyo dito?" Tumayo na ako at hinatak siya papasok sa loob ng bahay nila.

"Nasa room ko. Nakalimutan kong gamotin rin eto kanina. Tara sa room doon ko na lang gamotin." At umakyat na kami sa room niya.

Napabuntong hininga ako. Okay na sana kasi may payakap pa siyang alam. Ayan tuloy, nasagi ang sugat niya. But my inner self says, okay lang atleast nakaganti ako sa mga pang-aasar sa akin. Oo tama! Buti nga sa kanya.