Chasing My Love

Chapter 53

Skyler Henley

Sobrang sakit ng buong katawan ko. Hindi pa ako totally gising pero ramdam ko ang sobrang pananakit sa katawan. I tried to lift my hands, pero yung isa hindi ko ganun magalaw. I open my eyes and white color of ceiling is the first thing I see. Blurry images are still what Im seeing. Ilang ulit ko ring pinipikit at mulat ang mata ko hanggang sa malinaw na ang paningin. Then I glance at my right and left side. Unfamiliar surrounding.

"Anak! Henley!"

I heard someone called me and once again, I glance at my right side then I saw the worried face of my mother. Mukhang galing pa ito ng iyak.

"M-Mommy." I tried to talk pero parang malat ang boses ko.

"It's okay anak. Don't move yet. Baka kung ano pang mangyari sayo." She stopped me from whatever I will do.

"Henley, stay still. Hintayin lang natin yung Doctor mo to check on you." Napatingin naman ako kay Dada.

Doctor? Why I need a Doctor?

And then, I remembered what happen to me. I got into a vehicle accident. I laugh in side of my mind. Buhay pa pala ako? Sana hindi na lang kesa naman mabuhay ako na araw-araw ding nalulungkot.

My thoughts was interrupted by someone who wears a white coat.

"Hi! Im your Doctor. Nelson De Guzman. I'll just check on you and ask some questions." He said.

Hindi naman ako nagsalita at tanging tango at iling lang ang nakukuha niyang sagot sa akin. Ewan ko, parang hindi maganda ang pakiramdam ko sa taong ito.

After series of checks and questions, tapos na rin siya sa kung ano-anong mga tanong pa. The door opens at hindi ko alam kung sino ang pumasok. Tanging naka tingin lang ako sa may bintana. Nag-uusap pa sila pero hindi ko na ito pinakinggan pa. Wala akong pakialam kung ano pa ang sinasabi nila.

"So all in all naman, maayos na siya. Nagtamo lang siya ng mga injuries pero kaya naman itong idaan sa therapy. But she needs to stay here for more days para mamonitor kung may iba pa siyang nararamdaman."

"Thank you, Doc De Guzman." Rinig kong sabi ng mga magulang ko.

Injuries lang pala ang natamo ko? Iyon lang ang natamo ko? Ang hina naman ng tadhana. Sana mas malala pa ang nangyari sa akin.

"Your welcome po. I'll get going and may iba rin akong pupuntahang pasyente. If anything happens, you can always call me. Excuse me. Alis na po ako. Bye Doctora Sophie." Saad ng Doctor.

Agad akong napatingin sa mga nagsasalita ng marinig ko ang pangalan ng taong mahal ko. At iyon siya, kaharap din yung Doctor na kausap nila kanina.

"Thank you, Doc De Guzman." Balik namang sabi ni Sophie.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang pag sulyap ng Doctor na ito at ngumiti pa kay Sophie. Sabi na nga eh, kaya hindi maganda ang pakiramdam ko sa taong ito. May gusto siya kay Sophie!

Lumabas na ito at hinatid naman ni Dada. Siya namang napatingin sa akin ang dalawang babaeng importante sa buhay ko. She was shocked at first ng makitang nakatingin ako sa kanya. But I remain my poker face.

Miss na miss ko na siya, sobra. Ngayon ko lang siya ulit nakita dahil sa ayaw din ako nitong makita pa.

"Anak, wala ka na bang ibang nararamdaman talaga?" Tanong ni Mommy.

I shook my head.

Na upo naman ang mga ito sa sofa. Hindi ko inalis ang tingin ko kay Sophie. Pansin sa maganda niyang mukha ang pagod at puyat, pero hindi iyon hadlang para makita kung gaano ito kaganda.