Engelen Ziel (Voltooid)

Hoofdstuk 47

"Are you allright?", mijn kleine zusje kwam de keuken uit en had een beker met ijsthee in haar hand ik perstte er een gmilachje uit: "Dat is gewoon een schande voor Engelse traditie." Ze grinnikte: "Het is nog atijd thee." Ik wreef door haar haren die ze mooi had ingevlochten en schudde mijn hoofd.

Ik liep de trap op en botste bijna tegen Léonie "Oh fantastisch! Jou zcht ik net." Ze nam mijn pols en trok me twee deuren verder mijn kamer in. Ik ging op mijn bed zitten en nam mijn hoed van mijn hoofd. mijn blik viel op de spiegel en ik zag dat mijn haar helemaal in de war zat door mijn looptochtje buiten, zuchtend haalde ik mijn speld uit mijn haar en schudde het ls. De lange lokken witblond haar vielen op mijn rug. Léonie keek me fronsend aan "Wat is er?" Ze antwoordde snel en dwingend: "Wanneer ben je geboren?" ik fronste ook: "9 augustus 1895." Ze kwam dichter bij: "Wie is je biologische vader?" Ik lachte: "Meen je dat nu?" Ze keek me lang aan, oke ze meende het: "Oh come on! Mijn vader natuurlijk,  Johnatan Kingston." ze kwam naast me zitten: " Neen ik dek dat dat de man is die je erkend heeft als zijn dochter." Ik keek har verward aan: "Kijk, ik denk niet dat sir KIngstone je vader is omdat ik een klein rekensommetje heb gemaakt. Je ouder zijn getrouwd in januari. Dat is zeven maanden voor je geboorte en we weten allebei wat er zou gebeurd zijn als je moeder zwanger was van je vader voor ze getrouwd waren.", ik zweeg, "Zijn familie zou haar hebben weggestuurd om te bevallen van jou en je dan af te staan aan een ver familielid die niet van adel was." Ik zuchtte: "Zo gaat het hier nu eenmaal, en ik ben te vroeg geboren Léonie." Ze schudde haar hoofd: "Dat is wat je moeder zegt tegen je vader en jou en iedereen maar eigenlijk was ze al anderhalve maand zwanger van jou toen je ouders trouwden. Ik gooide mijn handen in de lucht: "Dan is dat een schande oke punt, maar de man war mijn moeder me trouwde is mijn vader." Léonie schdde haar hoofd: "Dit idee popte in mijn hoofd de dag dat je huilde omdat je moeder je niet geloofde en dan ben ik beginnen zoeken in familiefoto's en biografieën. Ik ben beginnen zoeken in jouw geheugen en dat van je moeder..." Ik viel achterover: "Als het iets goed oplevert vind ik het niet erg Léonie kijk niet zo schuldig en ga verder." Ze knikte: "Ik vond dat je geboortrbewijs vervalst is en dat je vader niet je vader is. Ik weet wie wel je vader is." Ik ging recht zitten: "Nou, wie dan?" Léonie schudde haar hoofd. "Ik laat het je liever zien." Ik keek weer raar: "Hoe dan?" Ze lachte kleintjes: "Sluit je ogen." Ik deed dat en voelde een lichte tinteling aan mijn oren, beelden schoten voor mijn geestesoog en ik was geschokt.

Mijn moeder was jong, ze had een kort wit jurkje aan die haar lange bruine benen accentueerden. Deze moet ze echt verbrand hebben. Ze riep iets, een naam, en een fel licht verspreidde zich. Een jonge twintiger stond opeens voor haar, ik kon niet zien wie. Ze gooide haar armen rond hem en hj kustte haar hartstochtelijk. Dat was niet mijn vader. Mijn moeder draide haar hoofd weg om die op zijn borst te leggen en ik zag zijn gezicht; Michaël. Meerdere beelden passeerden, afspraakjes, de dagen dat mijn moeder erg gelukkig was en de dag dat ze vertelde dat ze moest trouwen de dag. Die dag was een herinnering van haar die ik vrijwilli stopte toen ik zag dat ze seks gingen hebben. dit was niet ké om te zien.

"Je weet het nu.", zei Léonie. Ik wreef over mijn slapen: "Wat nu?", zei ik. Ze haalde haar schouders op; "Misschien moet e hem opzoeken." Dat was het slechtse idee oit en toch wou ik het doen.