Beautiful Scars (You & Never) [ Completed Story ]

Chapter 29.

Nagising ako sa ingay ng cellphone ni Brandon. Sabay kami nagbukas ng mata at una kong nakita e ngumiti s'ya sakin at nagbulong ng good morning.

I am not ready to get up kaya napadantay ako sa kanya at sinubsob ang mukha sa kanyang dibdib at ipinikit ulit ang mga mata habang s'ya e sinasagot ang mga text sa cellphone n'ya. Nakaunan pa rin ako sa kanyang braso kaya nahirapan s'ya mag text but then he doesn't mind it.

"This feels so good," bulong n'ya at niyakap ako ng mahigpit na mahigpit.

"Bangon na tayo?" Tanung ko.

"Later," sagot n'ya.

Napangiti ako ng palihim at gumanti ng yakap sa kanya. I wish to sleep hugging him and waking up like this. Sana ganito nalang forever, kaya lang wala naman forever. Lahat ng bagay sa mundo e may hangganan.

"May regalo ka na sa mama mo?" Tanung ko habang pinapakinggan ang tibok ng kanyang dibdib na bumibilis.

"I don't need to give her something. My presence is enough," sagot n'ya. Taas ng confidence talaga. Natawa na lamang ako.

"Sabi mo kahapon meron."

"Meron nga. Sarili ko at ikaw."

"Loko 'to," natatawa kong sabi at mas hinigpitan n'ya pa ang pagyakap sakin. "Ano oras na?" Tanung ko.

"Five minutes before ten," natatawa n'yang sabi.

"Ano?!" Nagulat ako kaya napaupo ako sa kama n'ya. "Tanghali na."

"I did not wake you up kasi sarap ng tulog mo," nakangiti n'yang sabi at dahan-dahan akong hinila para humiga ulit. "Let's stay for another five minutes please."

Ay naku! Parang mas hinahanap-hanap n'ya akong kayakap. Parang hindi lang ako ang may gusto na kayakap s'ya. I think we are even in that thing. Humiga ako ulit at niyakap n'ya ako.

"May pasok pa tayo."

"I texted Carme we will not come kasi birthday ni Mommy."

"Ano oras tayo pupunta dun sa bahay n'yo?"

"Around three."

"Ganito lang tayo hanggang mag three?" Napatitig ako sa kanya at ganun din naman s'ya.

"We can do another thing other than cuddling and waiting," he look at me seductively.

Napangisi ako at inilayo ang sarili sa kanya. Parang may balak yata s'yang hindi maganda.

"Why are you moving away?" Hinawakan n'ya kamay ko at bigla akong hinila palapit sa kanya. "Something is bothering you? Ano iniisip mo ha?"

Yes, I am thinking something na hindi dapat gawin. I can't look him straight in the eye kaya pinikit ko mga mata ko and I can feel him moving slowly towards me. Ano ginagawa n'ya? Wala akong lakas ng loob na ibuka ang mga mata ko kaya nanatili itong nakapikit.

"Just kidding," natatawa n'yang sabi at nakahinga na rin ako ng maluwag sa wakas.

"Ewan ko sa'yo," dalidali na akong bumangon at kumaripas ng takbo palabas ng kwarto n'ya.

Matapos mag lunch, e agad kaming naghanda sa kanya-kanyang sarili. I was wearing my summer dress without bra. Of course, I can slay it kahit flat chested ako. I wore the only necklace my father gave me at nilugay ang buhok.

"No push up bra?" Natatawa n'yang tanong ng sumakay na kami sa kotse n'ya.

"Mas comfortable ako pag ganito. Baka malaglag lang pag nag strapless ako e. Pangit ba?"

"You are so pretty in that," he was smiling and pinch my cheek. "I suggest you always wear braless and more cleavage shirts."

"Ah ganun?" Nagtaas ako ng kilay pagkatapos marinig ang sinabi n'ya.