Beautiful Scars (You & Never) [ Completed Story ]

Chapter 24.

"What is your problem?" Tanung ni Brandon na bigla nalang pumasok sa madilim kong kwarto. I can hear him pero hindi ako sumagot at pinikit lamang ang mga mata. "Ano? You want me to leave? Tell me!" Galit na galit n'yang sabi.

Biglang bumukas ang ilaw at sinubsob ko ang aking mukha sa unan. Bakit ba ayaw n'ya akong lubayan?

"So you went home without telling me tapos makikita kita na nakahiga d'yan na hindi man lang nagpalit ng damit," na imagine ko na ang naiinis n'yang mukha. "Anong problema Erica?!"

Nabigla ako ng hawakan n'ya ang braso ko at hinila ako paharap sa kanya. Nakita kong napatingin s'ya sa duguan kong damit at binitawan ako. Tumagilid ako sa pagkakahiga at niyakap ang unan ko.

"Hindi kita malulutoan ng dinner mo ngayon Sir," 'yong boses ko pinilit ko lang talaga mailabas sa bibig ko.

"I'm sorry," narinig ko sabi n'ya bago pa man lumabas ng kwarto.

Nang masigurado kong wala na s'ya e bumangon ako at hinubad ang mga damit ko, nagbihis at kumuha ng pera sa pitaka ko. I need to buy some cigarettes and beers para magpa stress out.

"Labas lang po ako Sir," sabi ko at tuloy tuloy na lumabas ng pinto hanggang sa gate.

I bought two packs of cigarettes and four bottle of beers. Diretso na rin ako sa likod bahay at dun naupo.

"Tell me if ako ang problema," nagulat ako ng makitang nakatayo na sa pinto sa may kusina si Brandon.

"Hindi naman ikaw ang problema ko," sabi ko sa kanya, hindi naman talaga s'ya. 

"I'm sorry kong dito ko dinala si Madel at-"

"Hindi nga ikaw ang problema...hindi kayo," ulit ko na naman.

Nakita ko naglakad s'ya palapit sa akin at naupo sa tabi ko. Kung alam lang ni Brandon na gustong-gusto ko yakapin n'ya ako at sabihan na okay lang lahat. 

"Napano 'yan?" Tanung n'ya at alam ko tinutukoy n'ya 'yong sugat sa dibdib ko.

"Wala lang 'to," I put a smile on my face while puffing my smoke.

He snatched away my cigarette at itinapon kaya kumuha ulit ako ng isa at sinindihan. Hinablot na naman n'ya ito pati na ang iba pang sigarilyo ko. 

"Just tell me what happen," titig na titig s'ya sakin at alam ko pag ganun na ang titig n'ya e galit na talaga s'ya.

Hindi ako kumibo at patulog na umiinum ng beer. Telling him about what happen will not help me at all. Saka magtatanung din s'ya kung ano dahilan bakit nangyari 'yon. I hate when people knew how bad it gets if I was attacked with my weakness.

"Nadapa kasi ako kanina at tumama sa gilid ng shelf," pagsisinungaling ko.

"Do you need to take some leave sa office?" Tanung n'ya sakin.

"Okay lang ba Sir?" Tanung ko sa kanya kasi I need it.

Nang sabihin ni Rica sakin na ako ang pinag tsi-tsismisan nila sa Uranus, gusto ko na talaga umalis dun. Ayoko na bumalik ako dun tapos marinig ko ang mga sinasabi nila about sakin. I been trying hard to live peacefully kasi I never have one growing up. Kaya pag may ganitong nangyayari, umiiwas agad ako para hindi ako masaktan.

"Yes, it's okay," sagot ni Brandon.

"Thank you Sir."

Napatitig lang s'ya sakin, kahit hindi ako deriktang nakatingin sa kanya, kit ako sa gilid ng mata ko na nakatingin lang s'ya sakin.

"Tell me about it," demand n'ya at napalingon ako sa kanya. "Tell me exactly what happen in the comfort room, Erica."

"Wala lang po 'yon," nakangiti kong sabi at binigyan na lamang s'ya ng beer na tinanggap naman n'ya. "Sabi ko naman di ba nadapa lang ako sa-"