Beautiful Scars (You & Never) [ Completed Story ]

Chapter 51.

Hindi ako nagkamali, hinintay ako ni Brandon sa parking lot.  Sinalubong n'ya ako pagkalabas ko sa kotse at hinila papunta sa truck n'ya at pinasakay saka sumakay na rin s'ya.

Nang maupo na s'ya agad n'ya akong hinila at hinalikan. No one can see us through that super black tint ng truck n'ya kaya panatag ang loob ko na walang makakakita sa amin sa loob.

"You will be okay, right?" Nag aalala s'ya sakin at niyakap ako sabay halik sa noo ko after ko tumango.

"Okay ka lang ba?" Feeling ko kasi hindi s'ya okay kaya ganun nalang ang kanyang kinikilos. "May problema ba?"

"I'm sorry Erica," sagot n'ya sakin at niyakap ako ng mahigpit. "I should have told you about this."

"Tungkol saan?"

"Me and Cathy will announce the engagement later."

So, double party pala ang magaganap. Sakit sa puso na kailangan ko pang masaksihan ang ma-engage sa iba ang taong mahal ko. 

I grab his face with my hand and I look at him straight in his eyes. Nakita ko na hindi s'ya pabor na ma-engage kay Cathy and feel ko na may dahilan kaya sumang-ayon s'ya. Whatever the reason was, ayoko s'yang tanungin pa.

"Alam ko naman na may rason ka bakit kailangan ma engage ka kay Cathy. Kaya bakit ka nagdadalawang isip?"

Brandon just stare at me and kiss me passionately and was trying to undress me pero pinigilan ko s'ya. I now how frustrated he was at that time pero hindi tama na gawin namin 'yon sa loob ng kanyang truck at mas hindi tama dahil e-e-engage na s'ya kay Cathy. 

"Why?" Tanong n'ya sakin.

"Dahil mali ang gagawin natin. Ayokong mag cheat ka sa kanya Brandon," sagot ko sa kanya.

"I promise you that I will stay Erica."

"Oo. Nag promise ka. But you can still stay in my life as a friend."

"I don't want to hurt you. I swear wala sa plano ko ang masaktan ka."

"Naiintindihan kita. Minsan na rin naman akong binalaan ni Mam Carme. Ako lang naman 'tong nagmamatigas ang ulo e."

"Don't blame yourself please. It is not your fault na nasasaktan ka."

"Siguro naman pwede ko ng sabihin sa'yo na mahal na kita Brandon. Ayokong sarilihin lang 'to. Gusto ko malaman mo rin na mahal kita."

"We will talk about that once we are done here. Okay?"

He hug me tightly and I did hug him back then.

Magulo man ang utak ko pero alam ko pa rin naman ang mali sa tama. At that moment naisip ko kaagad na hindi na magiging katuad pa ng dati ang lahat pero I hope we can still be friends after sa engagement party n'ya.

"Just stay on my sight, okay?" Niyakap ko s'ya ng mahigpit na mahigpit. Tipong ayaw ng bitawan dahil gusto ko andun lang sana kami. "No cigarettes, no beer," paalala n'ya.

"Alam ko.  Magda-drive pa ako pauwe," nakangiti kong sabi para naman hindi na s'ya mag alala.

Sa mukha n'ya kita ko na stress s'ya at hindi mapakali. Kaya ayaw ko ng dumagdag pa sa iniisip n'ya. Our bond is special, I know it kasi he worries about me and think about me. Enough na sakin 'yon kasi malaking bagay na iyon sa akin.

"I'll go first. After five minutes pasok ka na rin," sabi n'ya at bumaba sa truck n'ya.

I was left alone, sad and teary eyed as he was walking away. Bakit hindi nalang kami? Bakit di kami pwede? Bakit kailangan ganito? Hindi ba pwedeng sugalan n'ya ako? Bakit kailangan n'ya sumunod sa family n'ya? Kung totoo man ang sinabi ni Mam Carme na gusto ako ni Brandon, bakit nagpapakaduwag s'ya?

Marami akong tanong na hindi na masasagot pa. Masakit, sobrang sakit na kailangan matapos kami sa ganito.

Like he said bumaba na ako sa truck after five minutes at bumalik sa kotse. Iniisip ko kasi na umalis nalang para hindi s'ya lalong ma pressure sa sitwasyon.

"Erica," tawag ni Paul na kakarating lang sa venue.

"Paul," hindi na ako naging formal sa kanya kasi naman wala na kami sa office.

"Kakarating mo lang?" Tanong n'ya at lumapit sa akin.

"Oo," matamlay kong sagot.

"Tara na," yaya n'ya. "Pasok na tayo."

"Sige mauna kana. Sumama kasi bigla pakiramdam ko," sabi ko kahit palusot lang 'yon. Gusto ko na kasing umuwi nalang.

"Okay ka lang?" Tanong ni Josh sakin.

"Oo okay lang," nakangiti kong sagot sa kanya.

"Alam mo na rin siguro na this is not just my welcome party," sabi ni Paul at napatingin ako sa kanya. "Na engagement party din ito ni Brandon at Cathy."

"Sinabi na ni Brandon sakin."

Napangiti si Paul na may dalang awa habang nakatingin sakin. I hate how he look at me that way. Mas lalo ko tuloy naramdaman na napaka loser ko talaga ever since. 

"If hindi ka papasok sa loob, mas binibigyan mo ng karapatan si Brandon na saktan ka. Go inside and show him na matatag ka, na he is losing a wonderful woman, Erica."

"Kusa ko naman ibinigay sa kanya ang karapatan na saktan ako nung minahal ko na s'ya Paul. Lahat naman tayo nasasaktan pag nagmamahal e. Ang sakin lang, ayokong makita ang ayaw ko makita at masaktan pa lalo."

"Kahit kusa mo naman ibinigay ang karapatan na 'yon sa kanya. Wala pa rin s'yang karapatan na gawin sa'yo 'yan. Being nice and all at you tapos he chooses my sister. Gago. Sobrang gago n'ya."

"Hindi ka ba masaya na pinili n'ya ang kapatid mo?" I ask kasi nakita kong galit s'ya instead maging masaya para sa kanilang dalawa.

"I knew him well Erica. Gagawin n'ya lahat makuha ang ang gusto n'ya kahit na may masaktan s'yang iba. That's how greedy he is."

I don't know Brandon that well para mag-agree sa sinabi ni Paul. Who am I to judge him naman? All I knew is that he is a goal getter person. Kasalanan ko rin naman kung bakit nasasaktan ako kasi hindi ako tumupad sa rules namin, if only sumunod ako, hindi naman madudurog ang puso ko ng ganito. 

"Pumasok kana Paul. Baka hinihintay kana nila," sabi ko kasi gusto ko muna mapag isa.

"Sabay na tayo," sabi n'ya.

"Mamaya na ako."

"Are you sure okay ka lang mag-isa dito kasi I can stay-"

"Please Paul."

"Okay. See you inside."

Pagkaalis ni Paul agad akong pumasok sa kotse at pinaandar ito para umalis na. Pero biglang nanikip ang aking dibdib at hindi ko na napigilan ang sarili at umiyak ako ng umiyak. It hurts like hell and I don't know what to do after that.

Bakit ba ang malas-maas ko sa lahat ng bagay? Nagmahal lang naman ako e. Saka kung hindi s'ya para sakin bakit kailangan pang ibigay o ipahiram s'ya sakin?