PERFECT SOLDIER

~1~

Jak to zwykle w poniedziałki obudziłam się o 6:00. Zawsze wstaje przed innymi, żeby uniknąć kolejki do łazienek. Już od 3 lat mieszkam w domu dziecka, zdążyłam się przyzwyczaić. Jednak gdyby to było możliwe, wolałabym dalej mieszkać z tatą. Trafiłam tu dlatego, że mój ojciec został zamordowany. Niestety nie udało się złapać oprawców, gdyż nie zostawili po sobie żadnego śladu. To ja znalazłam mojego tatę leżącego we krwi na dywanie w salonie. W jego dłoni spoczywał brudny od osocza nóż. Sprawcy upozorowali samobójstwo, dość nieudolnie szczerze mówiąc... Takiej traumy nie da się pokonać. To wspomnienie niszczyło mnie od środka. Miałam wtedy 12 lat! Cóż udało mi się przeżyć 3 lata w TYM domu dziecka, sądziłam, że gorzej już być nie może... niestety życie to nie bajka.
  Wzięłam szybki prysznic i o 6:30 udałam się na stołówkę aby zjeść śniadanie. Niezadowolona moim wczesnym przybyciem kucharka, nałożyła mi jakąś breję imitującą jajecznicę i kawałek bułki. Podziękowałam cicho i usiadłam na końcu stołu w celu zjedzenia samotnie posiłku. O 7:00 miałam autobus do szkoły, zawsze wole być wszędzie szybciej. Po zjedzeniu pobiegłam na górę aby wziąć plecak z książkami, modląc się o to aby nikogo po drodze nie spotkać. Otóż szczęście nigdy mi nie dopisywało. Wchodząc do pokoju, w którym spały wszystkie dziewczyny zauważyłam trójkę z nich rozpakowujące mój plecak, w tylko im znanym celu. Westchnęłam zirytowana i podeszłam do nich aby zabrać moją własność, lecz zostałam brutalnie zatrzymana. Najwyższa dziewczyna odepchnęła mnie od siebie przez co upadłam na podłogę, uderzając się przy tym o ramę łóżka. Poczułam przeszywający ból z tyłu głowy po czym zrobiło mi się ciemno przed oczami. Zemdlałam.

Hej! Oto pierwszy krótki rozdział rozpoczynający moją książkę. Mam nadzieje, że Wam się podoba i będziecie kontynuować. Z góry przepraszam za jakieś drobne pomyłki przy używaniu oryginalnej fabuły filmów MCU, lecz nie wszystkie postacie/wydarzenia są zawarte w filmach. Jeśli zauważycie owy błąd piszcie w komentarzach, dziękuje i życzę miłego czytania :).