When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

h56

                        ''Live is 10% what happens to us and 90% how we react to it''

De volgende dag sta ik vroeg op. Ik kon de hele avond amper slapen. Ik zie er dan ook verschrikkelijk uit. Ik snap ook niet waarom dit me allemaal is overkomen. Ik haat mezelf, want ik denk dat ik het gevoelens voor hem begin te krijgen en dat begrijp ik niet. Ik begrijp niet hoe ik het zo ver kon laten komen en ik begrijp niet, waarom ik nou zoveel om hem geef. Want hij liet mij stikken en hij haat mij en Cristiano haat mij, maar toch heb ik gevoelens. 

Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het al 8 uur is. Ik trek mijn sokken snel aan en loop naar beneden om wat klaar te maken. Als ik de keuken in loop, zit Robert er al met zijn hoofd in zijn handen. Ik zet snel een stap achteruit en loop de keuken uit voor hij mijn heeft gezien. Maar lieve Beau weet mijn te verraden. Hij komt blaffend op me af lopen en springt op mijn been omdat hij wil spelen. Ik probeer hem stil te krijgen maar hij begint nog harder te blaffen als ik hem vast pak. ''Geen tijd voor spelletjes, oke?'' fluister ik hem toe.

''Hij wil wat te eten'' het is Robert met zijn lage ochtendstem. Hij staat in de deuropening met een badjas aan. Hij heeft een gespannen houding. In zijn hand heeft hij een paar brokjes vast. Hij strekt zijn arm uit en legt het in mijn hand. Zijn duim schuurt tegen mijn hand aan waardoor ik rillingen krijg. Hij leunt weer tegen de muur aan en kijkt richting het plafond, neemt niet de moeite me aan te kijken. Ik geef de brokjes aan Beau, hij hapt ze in een keer allemaal door. Het is zo ongemmakelijk, ik weet dat het niet zo moet zijn maar toch hoor ik zijn ademhaling, voel ik zijn ogen op me branden en zie elke kleine beweging. Ik wordt er helemaal gek van. Ik ben dan ook blij als hij zijn laatste brokje op heeft. Ik loop de woonkamer in en ga opgelucht op de bank zitten. Ik zet de tv aan en als ik weer op de bank ga zitten zie Robert even later de trap op lopen. Ik hoor wat geschreeuw en paar minuten later komt het meisje van gister met een norse blik de trap aflopen met een dezelfde short als die van gisteren en een shirt van Robert aan. Ze kijkt me boos aan als ze me heeft opgemerkt. Ze zegt niks tegen me maar gaat wel naast me zitten. Awkward. Ze zucht diep.

''Alle jongens zijn hetzelfde. Waarschijnlijk kan ik nooit de ware vinden''. Haar stem is normaal, niet zo hoog als gister avond. ''Nog sorry, het is niet goed wat ik heb gedaan'', ze knipoogt even naar me.

''Hoezo zeg je dat tegen mij?'' vraag ik.

''Het is toch je vriendje?'' haar ogen staan verbaasd.

''Nee'' zeg ik met een kleine glimlach.

''Oh'' is het enige wat ze zegt. ''Die godverdomme kranten verspreidden alleen leugens''.

''Groot gelijk''.

''En het kost ook nog fackin 5 dollar'' gaat ze verder. ''5 dollar voor een leugen''.

''Ja, helaas'' geef ik haar gelijk, 

''Tja, maar het klopt toch wel dat het uit is met Cristiano Ronaldo en jou?'' haar ogen staan zo niewschierig als maar kan.

'Ik haal mijn schouders op en atwoord uiteindelijk ''ik denk het wel''. 

''Sterkte'' zegt ze. En ik zie in haar ogen dat ze het meent. 

''Dankje. Misschien moet je vaker langs komen. Misschien krijgen jij en Robert wat'' zeg ik, maar het liefst wil ik haar zo snel mogelijk zien verdwijnen. Ze begint al snel te lachen.

''Neehh, ik ben maar een doodnormale meisje voor hem. Waarschijnlijk zie ik hem nooit meer na vandaag''. Ze kijkt uit het raam en veert op. ''Mijn taxi is er'' zegt ze ''nog succes met alles''.

''Dankje'' antwoord ik. Voor ze de woonkamer uit loopt draait ze zich nog om en trekt de shirt uit. Ze gooit hem op de bank. ''Ik hou er niet van om iets van iemand mee te nemen''.