When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H17

💫 POV cristiano 💫

Ik voel me vermoeid. Heel vermoeid sinds gister. Waar ik ook kom, waar ik ook ben ik zie overal die bladen. Met mij op de cover. Wie er naast me staat verschilt. De ene keer is het Irina de andere keer is het Adriana. ik weer ook niet wat ik moet doen. Ik voel me gewoon zo opgelaten. Het lijkt net alsof ik in een film speel zonder een gelukkig eind. Overal waar ik kom word ik gevraagd hoe het met haar gaat. Ik weet nooit wie 'haar' is. Adriana of Irina.

Ik snap mijn gevoelens ook niet. De ene keer wil ik zo graag bij haar zijn. De andere keer wil ik zo ver mogelijk bij haar vandaan zijn. Hoezo dan omdat ze altijd iets heeft waar ik dagen lang over ma denk. Elke keer heeft ze praatjes wat me raken. Ze raken me harder dan wie dan ook.

"Cris!" roept Jai mijn jeugd vriend opeens voor me gezicht. "hu, wat is er" mompel ik. "ik roep je al 3 keer" zegt hij en hij gaat tegen over me zitten. "ja" zeg ik vermoeid en ik wrijf in mijn ogen. Jai is vandaag gekomen uit Barcelona waar hij nu studeert en hij gaat morgen al weer weg.

Als hij weer begint te praten knik ik. "Ja, leuk" mompel ik als ik hem zie glimlachen om iets. "Cris, met jou kan je niet praten. Ik ga slapen vriend! Ajo!". "Slaap lekker Jai" zeg ik. ik sta ook op en besluit te gaan slapen als ik me opeens wat bedenk. Zal ik even naar haar toe gaan?

💫 POV Adriana 💫

"Pap?" roep ik terwijl ik naar beneden loop. "papa?" roep ik. hij is zeker weer niet thuis. vergadering, training, bespreking. Volgens mij is hij nog geen een keer 2 dagen achter elkaar thuis geweest. Het zou me verbazen als hij in de zomer nog naar huis komt.

Ik ga in de woonkamer zitten met mijn benen op de salon tafel als ik mensen hoor schreeuwen buiten. Wat nu weer? ik sta op en loop naar de voordeur. Langzaam doe ik hem open en zie hem daar voor me. Cris met een wiskey in zijn hand. Hij zit op de grond tegen de muur aan en schreeuwt naar een van de beveiligers. "IK HEB GVD MIJN DRANK NIET GEMORST OP DE SODEMIETER KUT GROND!" roept Cris. als hij mij ziet vertrekt zijn gezicht. "hey addie" zegt hij. Ik kijk naar de beveiliging en vraag "hoe lang zit hij hier al?". "Half uurtje" zegt hij en hij haalt zijn schouders op "hij wou niet weg". "gaan jullie maar ik regel dit wel" zeg ik en ik loop naar Cristiano. "wat heeft dit te betekenen?" vraag ik. Hij zegt niks maar kijkt me alleen zielig aan. "Je moet naar huis" zeg ik dan maar terwijl ik hem help op te staan. "ik ga facking nergens heen addie. Ik ben dronken" zegt hij. "dus?". "Ik kan niet auto rijden". "Aha, maar denk je dat ik je vertrouw in mijn huis?" vraag ik. Ik kan zijn ademhaling horen versnellen. Ik weet dat het hem raakt maar hij hersteld zich snel. hij gaat dichter naar me toe staan en zegt op een zachte toon "is het niet vermoeiend voor je?". "Wat?" vraag ik. Hij neemt nog een slok en antwoord "spelen alsof je me niet wil terwijl ik weet dat je me wel wilt". "ik wil je niet" zeg ik zo snel dat het hem doet glimlachen. "Geef toe Addie niemand heeft je ooit het gevoel gegeven wat ik jou altijd geef" zegt hij op een langzamere manier dan anders. "W...wat?" vraag ik. Hoe kan hij me toch altijd die branderige gevoel in me buik geven, dat mijn hart sneller gaat kloppen en mijn handen nat worden van de zweet. "Nog niemand heeft zoveel om je gegeven addie" zegt hij en ik zet een stap naar achter waardoor hij er 3 naar voren zet. Ik zie dat hij naar me lippen kijkt maar ik ruk mijn hoofd en gedachten ergens ander heen. "Cris, laten we of vrienden blijven of uit elkaar buurt blijven" probeer ik te zegen zo ver het me lukt. "Ik wil niet uit je buurt blijven Adriana". wat? mijn hart bonkt als een razend in mijn borstkas. "Dat kan ik niet" zegt hij. "dat zou je moeten kunnen" zeg ik. Hij moet om me lachen en geeft me een plotselinge kus op me mond. "geef toe, heeft iemand je ooit zo laten voelen als ik doe?". Ik kan geen adem geven omdat de vlinders in me buik tekeer gaan en mijn hart elk moment uit mijn borstkas kan vliegen. Hij pakt een plukje haar en doet hem achter me oor. "Cris" jammer ik "stop". "Je wilt het niet toe geven" zegt hij met zijn doordringende ogen. Ik zeg niks en staar naar de grond. Hoe kan ik ooit weer een jongen vertrouwen na wat er is gebeurd? " Je weet toch wel dat wanneer jij eindelijk inziet wat je voor me voelt ik een ander heb?" Fluistert hij en hij zet een stap achteruit en loopt de grindpad af...

Ik wil hem laten gaan als ik me bedenk. "Cris!" roep ik. Hij draait zich om en kijkt me kwaad aan. "ik breng je naar huis, kom mee" zeg ik. "nee" is zijn antwoord. "Cris alsjeblieft" zegt ik. "je bent dronken laat me je alsjeblieft maar je huis brengen". "nee" is zijn antwoord weer en hij loopt met grote stappen weg. Ik sla de deur van de huis dicht en hol achter hem aan. "Cris, wacht!" roep ik maar hij loopt verder rukt hek open en loopt verder richting het bos. ik begin te rennen langs de bwakers die me awkward aan kijken. Doe het hek opnieuw open en loop met snelle passen naar hem toe en pak zijn hand beet. Hij draait zich met een ruk om. Zijn ogen staan woedend. "Laat me los" zegt hij. "Cris je kan niet met beide benen op de grond staan. Als ze je zo zien doen ze je wat. Cris je hebt duizenden haters" smeek ik hem. "En dat boeit jou wat?" vraagt hij. Zijn ogen staan verrast. "ja" zeg ik. "Geef het toe" zegt hij. "Geef toe dat je wat voor me voelt Adriana Ancelotti!" roept hij opeens waardoor ik schrik. Hij kijkt me aan met die ogen waar mee hij alles kan bereiken. "Cris.." mompel ik en ik staar naar de grond. Mijn hart gaat als de razend te keer als ik zeg "Ik geef wat om je". Hij glimlacht. "Maar dan als vriend" voeg ik toe. Zijn ogen staan op onweer als hij de whiskey die hij in zijn hand heeft tegen de grond knalt. "Godverdomme. Fack Fack Fack!!" schreeuwt hij. Hij begint tegen het hek aan te slaan. "JIJ BENT GEEN MEISJE! GODVERDOMME FACK UIT WELKE PLANEET KOM JIJ!?" schreeuwt hij me toe. Ik moet wat doen. Ik loop vast beraden naar hem toe en duw hem weg. "JIJ MOET STOPPEN MET ZO ARROGANT TE DOEN!" schreeuw ik kwaad en begin hem op zijn borst te slaan. Hij doet er niks tegen en glijd uit waardoor ik op hek terecht kom. "JIJ FACKIN ARROGANTE KLOOTZAK! DENK EENS AAN FACKING ANDERE MENSEN!" schreeuw ik. Ik voel zijn koude handen op mijn pols en ik word onder uit geduwt waardoor ik dit keer onder lig. Hij houd mijn polsen naast mijn hoofd waardoor ik niks meer kan doen. "LAAT ME LOS KLOOTZAK!" schreeuw ik en ik trap met mijn benen. Hij zit op me en kijkt me hijgend aan. Hij heeft bloed op zijn gezicht besef ik. "sorry" mompelt hij en zijn ogen vullen zich met tranen. Ik kijk naar mijn pols en zie dat ik er een grote snee op heb. Hij laat mijn pols los en wrijft met zijn vinger over mijn wang. "Het spijt me Adriana maar ga alsjeblieft niet huilen"...