When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H44

De rest van de dagen gaan snel. We staan op, Cristiano gaat buiten in het bos rennen om zijn conditie goed te houden en ik maak het eten alvast klaar. Meestal lopen we in de middag in het bos  en doen we s'avonds spelletjes zoals Monopoly en Ganzenbord. Het is elke dag vrij rustig en dat is ook wel fijn om alles op een rijtje te houden en goed te kunnen na te denken. Mijn moeders bruiloft is al over 2 dagen en ik twijfel heel erg of ik er nou wel of niet heen moet. Cris vindt dat ik het wel zou moeten doen, het is tenslotte je moeder zegt hij. Maar ik weet het niet. Ik weet zeker dat er heel veel paparazzi tussen zal zitten en dat we voortdurend worden gefilmd. Mijn moeder houd erg van aandacht. Ik weet überhaupt geen eens of ik haar man aardig ga vinden ook al weet ik dat hij nooit mijn vader zal overdtreffen. En dan heb je nog Rachel en Robert Davidson, de perfecte kinderen. De laatste tijd kom ik Robert Davidson ook steeds vaker tegen in tijdschriften die Cristiano soms mee neemt als hij boodschappen gaat doen. Het is gewoon een Aso met hoofdletter A.

''We gaan trouwens morgen vroeg weer terug naar Madrid, daarna vliegen we over naar Miami'' zegt Cristiano opeens naast me. Het is rond 6 uur we hebben net gegeten en lopen nu naast elkaar door het bos.

''Pardon?''.

''We gaan morgen vroeg terug. Je weet wel, naar het bewoonde Madrid'' voegt hij er met een scheve lach aan toe.

''Hoezo gaan we morgen? we kunnen nog 2 dagen blijven'' protesteer ik omdat ik weet dat over 2 dagen de bruilot is.

''Ad, je weet dondersgoed waarom we weg gaan''.

''Ik wil niet''.

''Maar ik weet zeker dat je er toch met mij naar toe gaat en het uiteindelijk weer goed maakt met je moeder''.

''Wat als ze me niet meer wil als dochter?'' vraag ik met een brok in me keel.

''Dan heb je pech''.

Die avond pakken we al onze spullen bij elkaar omdat hij me zoals gewoonlijk weer heeft kunnen overhalen. Het is Cristiano, hij weet alles altijd zo zeker en ik weet nooit wat ik wil. Ik wil naar de bruiloft maar ook weer niet. Het is zo frusterend.

''Ad! Gaan we de puzzel af maken?'' hoor ik Cristiano in de woonkamer schreeuwen.

''Ja, ik kom er nu aan'' roep ik terug en ik stop gehaast de laatste kleren in mijn koffer en loop de woonkamer binnen. ''Zal ik alle eten dat is over gebleven in de container gooien?'' vraag ik me af.

''Duh, behalve al het chocola''.

''Al het chocola?, het is toch allemaal op?'' vraag ik.

''Oh, ik dacht dat je de voorraad naast de kist vol met spellen allang had ontdekt'' zegt hij met een arrogante grijns.

''Seriously?'' vraag ik kwaad.

''Yeah''.

''Welke doos bedoelde je Cris?''

''De blauwe'' zegt hij, ik loop naar doos en zie zie er een stuk of 10 chocolade repen in liggen van Milka. Die gast is echt ongelofelijk. Hij mag geen chocola eten en ik eet heel weinig omdat ik snel aan kom maar toch heeft hij alles verstopt. lol.

''Weet je, ik heb de hoofd al van die blonde vrouw'' zegt hij opeens en hij houd een puzzelstukje trots omhoog. Ik ga met de Milkadoos naast hem zitten en zo zitten we zwijgend puzzelstukjes aan elkaar door te geven als we denken dan de ander hem nodig heeft. We zeggen alleen iets tegen elkaar als hij echt nodig is zoals; kan je die puzzelstukje aangeven. Ook heeft geen van ons chocola gegeten. We hebben alle twee onze gedachten ergens anders. 

''Ik heb nog nooit een puzzel helemaal af kunnen maken, eigenlijk was het de eerste keer in deze dagen dat ik aan een puzzel had gewerkt'' zegt Cristiano met een frons in zijn gezicht. ''Daar had ik vroeger geen tijd voor''. 

''Wat voor kind was je vroeger? Ik zie al een schatiige Cristiano voor me die altijd heel goed naar zijn moeder luisterd'' zeg ik en ik geef hem een puzzelstukje en hij stopt hem op zijn plek. 

''Mwah, ik was niet de meest brave kind, maar ik deed ook niet echt wat mijn moeder me vroeg. Ik was het merendeel gewoon buiten met kinderen die me niet mee lieten voetballen omdat ik het 'niet kon' ''. 

Ik lach even, ''Serieus? Je bent een van de beste voetballers''. 

''Éen van de beste ad?'' vraagt hij verontwaardigt. ''Dus je denkt nog steeds dat Karim beter is?''. 

''Zo bedoelde ik het niet''. Ik wil hem vertellen dat ik hem de beste voetballer vindt maar hij heeft zijn gedachten zo te zien al ergens anders. Hij kan zo snel van gedachten en gevoelens veranderen, soms vindt ik het gewoon eng. Altijd heeft hij iets in zijn hoofd, niet alleen nu maar volgens mij komt het door het voetballen dat hij altijd van te voren zijn pasen, zijn skills en zijn goals bedenkt. En dan kijkt hij mij opeens aan. 

''Pas de dag dat we uit elkaar gaan mag je hem de beste noemen'' dan pakt hij de laatste puzzelstukje en duwt hem zachtjes in het laatste vakje dat nog open staat zonder onze oogcontact te breken. ''En vergeet dit niet. Ik win altijd''. En dit was de goal. 

De volgende dag zitten we vroeg in de auto op weg terug naar Madrid. Als we in Madrid zijn heb ik net genoeg tijd om een jurk uit mijn garderobe te pakken. Ik heb gelukkig al in mijn hoofd nagedacht over wat ik zal mee nemen. Daarna pakken we om 11 uur de vliegtuig en zijn we om 2 uur in Miami. We hebben dan een paar uur de tijd om ons klaar te maken en moeten uiteindelijk 6 uur bij het feest zijn. Het word in het kort 'perfect'. 

''Kan je me eerst naar mijn vader brengen?'' vraag ik als we zijn huis uit lopen en ik de auto in stap.

''Weet je het zeker?'' vraagt hij en ik knik even kort.

''Ook al heb ik hem al een paar weken niet gezien hij heeft recht om te weten wat ik ga doen''.

''Ja, sorry'' mompelt hij ''jij..ik.. het is gewoon ingewikkeld. Ik wil ook dat je weer met je vader kan praten maar... het spijt me oke?''.

''Ik begrijp het'' bevestig ik hem en ik leg mijn hand op zijn hand. ''Pas de dag dat ik zeg dat Karim de beste voetballer in de wereld dus de dag dat we uit elkaar gaan zal ik het weer goed maken met mijn vader. beloofd''.  Hij kijkt me gekwets aan en gaat even met zijn tong over zijn droge lippen. Het is net alsof hij in de war is. 

''Kijk, ik weet dat je dit voor mij doet maar ik wil dat je weer gewoon met je vader praat ook al wil hij niet dat je met mij gaat. Ik verpest je leven, ik ben zo'n iemand Ad, Ik ben niet te vertrouwen, ik... Ik wil dat je het goed maakt met je vader en misschien moeten we wel...''. 

''Wat?'' ik kijk naar zijn bruine ogen die teleurgesteld staan maar toch boekdelen spreken. Hij wil het uitmaken omdat hij wil dat ik een gelukkig leven leid. Weet hij dan echt niet dat ik met hem gelukkig ben? Gelukiger dan ooit. Ik voel de zoute tranen op mijn lippen en veeg met mijn handen mijn gezicht af. 

''Maar ik hou van jou'' fluister ik en hij kijkt me besluiteloos aan.