When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H19

Ik loop achter hem aan naar binnen en zie dat hij meteen naar Alfie loopt en hem op tilt. "Hé! grote knul!" zegt hij en Alfie glimt helemaal van trots. Mn nicht Michelle loopt naar Cristiano toe en zegt iets waardoor hij moet lachen, Tante Julia lacht nu ook. Cristiano aait over de lege koppie van Alfie en begint hem te kietelen. "Hij heeft een enorme stap gemaakt in het proces" zegt oom Cristen en oom Fredix knikt maar wat. In wat voor proces?! Ik hoor het woord 'leukemie' vallen ergens in een gesprek en dan begrijp ik het. "Het is wel moeilijk als opa om later mischien een kleinzoon te moeten missen" zegt oom Cristen.
Alfie heeft leukemie. Alfie van 4 jaar oud heeft leukemie. Waar heeft hij dat aan verdient.

Opeens voel ik me net alsof ik de af gelopen 2 jaar niet heb geleefd. Ik heb alles gemist. Mijn moeder is er met een andere man vandoor gegaan, Alexa is naar Alaska ge gaan voor haar studie, ik wist niet dat Hunter bij Arsenal speelde, tante Julia heeft dus een grote ruzie met mijn moeder gehad voor ze vertrok waardoor ze mij nu ook haat, Alfie heeft leukemie. En ik? Ik zat dag en nacht dronken in Milan, toen het me te veel werd en ik naar een afkickkliniek moest was er niemand voor me, iedereen te druk met de familiestruggles.

Ik loop zonder wat te zeggen naar buiten en plof neer op het gras. Ik ga op me rug liggen en haal een paar keer diep in en uit. Mijn hoofd zit ergens en nog wat en ik ben zo gefrustreerd dat ik opeens begin te huilen. Tranen stromen over me wangen. Waarom moet er altijd iet negatiefs zijn in het leven?

"Gaat het?" hoor ik Cris vragen en ik veeg snel mijn tranen weg. Ik ga rechtop zitten en hij komt naast me zitten. "Je wist het niet he?" Vraagt hij en ik knik van nee. "Ik ga maandelijks naar Alfie om hem steun te geven en dat doe ik nu al een half jaar. Gelukkig gaat het steeds beter met hem". "hij is natuurlijk een grote real Madrid fan?" vraag ik en Cris lacht. Als ik hem zie glimlachen moet ik ook automatisch lachen.

"Ik wil mijn leven weer op rails krijgen" zeg ik dan uit het niets "Ik wil van al het negatieve iets positiefs maken". Cristiano kijkt me begrijpend aan. Het lijkt alsof hij iets wil zeggen maar hij houd zich in. "Zullen we dan proberen normaal tegen elkaar te doen? Ik bedoel zijn we vrienden?" vraagt hij. "Alleen als je ook vrienden word met Karim" komt er uit me mond voor ik kan na denken.. Hij kijkt me met een hatende blik aan "wat heb jij met Karim?" vraagt hij. "We zijn vrienden" zeg ik schouder ophalend. "aha" doet hij. "Gaat het met je pols?" Vraagt hij terwijl hij mijn pols in zijn hand houd en er zachtjes over heen wrijft. "Ja" zeg ik met een glimlach en hij glimlacht terug. Niet de arrogante lach maar zijn lieve lach. "ik zal het proberen" zegt hij dan en ik kijk hem niet begrijpend aan. "Proberen vrienden te worden met Karim" legt hij uit. "aha" zeg ik en Cris staat op. "Kom we gaan naar Alfie!".

Ik sta op en loop achter hem aan naar binnen. Hoe kan het dat ik hem het ene moment een klap op zijn bek wil geven en het andere moment het liefst wil bespringen?

--------------------------------------------
Tumtumtumm, dit hadden jullie niet verwacht van Alfie eah? Nou ik ook niet, maar het is wel zielig voor hem. Ook wel aardig van Cris om hem zo op te vrolijken.

Nou lieve lezers Vote, Commentt als je wil xd bye 💕💕