When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H52

Tijd voor een nieuw hoofdstuk. En een Ed Sheeran song omdat hij gewoon perfect is. Enjoy peps. :)

De rest van de dag ging langzaam voorbij. Ik besteede al mijn tijd voor de tv en keek allerlei magazineprogramma's. Het was misschien raar dat ik zo dolgraag naar me zelf wou kijken maar verder had ik helemaal niks te doen. Rond 4 uur ging de telefoon af, ik twijfelde of ik het moest opnemen maar heb het toch gedaan. De beste manager van de eeuw Thomas was aan de lijn. We hebben echt 2 uur lang met elkaar gepraat en ik heb hem alles over de laatste paar dagen verteld. Hij vertelde me dat mijn telefoon onbereikbaar was en dat hij de nummer van de Davidson van een vriend had die het huis van de Davidson's heeft ingericht. Een binnenhuisarchitact dus. Ook vertelde hij me dat hij een huisje heeft gehuurd in het centrum van Madrid samen met zijn vriend Jai, hij klaat wel over de tehoge huur en volgens hem de akilge verhuurder. Verder heeft hij me gezegt dat ik snel weer terug moet komen. Ik beloof dat ik zo snel mogelijk kom en hij zegt dat ik een job heb voor een intervieuw met een Magazine, hier in Miami. Het blijkt een van de beste magazine's te zijn hier in Amerika. Ook ben ik voor een reclamespotje gevraagt van Loreal Paris. Dat is over 5 dagen, dus ik moet nog wat langer blijven. Ik denk dat ik na de reclamespotje weer terug ga naar Madrid, hoe moeilijk het ook is en mijn leven weer oppak. Na het ophangen gaat de telefoon weer af. Dit keer is het Rachel.

''Hey Ad, ben je thuis?'' vraagt ze. Op de achtergrond hoor ik Josh iets schreeuwen.

''Ja, dit is jullie huistelefoon'' help ik haar herrineren.

''Je hebt gelijk'' zegt ze en ze grinnikt even. ''Maar even, is Robert thuis?''.

''Weet ik niet, zal ik even kijken?'' vraag ik terwijl ik met de telefoon aan mijn oor naar boven loop.

''Ja graag, hij neemt zijn eigen telefoon maar niet op. Ik moest van onze manager zeggen dat hij vanavond een intervieuw heeft'' zegt ze. Ik loop de gang door naar de kamer van Robert maar daar is hij niet.

''Hij is niet in zijn kamer'' zeg ik tegen Rachel.

''Oh''.

''Wil je dat ik een speurtocht organiseer?''grap ik.

''Ik stuur de speurhonden'' antwoord ze serieus en we moeten even lachen.

''Isgoed, zoek jij hem maar. Die gast is echt weird'' zegt ze. Ik zeg haar gedag en leg de telefoon neer. Ik loop naar de uiteinde van de gang en doe de deur voorzichtig open, het is de kamer van mijn moeder en David. Snel doe ik hem weer dicht en loop verder. De bezemkast, de gezamelijke badkamer, en de kamer van Rachel heb ik gehad maar hij is er niet. Ik loop naar de kamer met de sauna en jacuzzi en kijk of hij daar is. Ook niet. Dan blijft alleen nog de derde verdieping over. Ik twijfel of ik naar boven ga maar besluit dat het vast niet niet erg is. Langzaam loop ik de treden op tot ik bij een deur sta. Ik open de deur en kom in een grote kamer terecht. Het is een oude kamer met veel spullen van eikenhout. Snel sla ik de deur dicht en loop naar beneden. Ik denk niet dat ik daar mocht komen. Als ik naar beneden loop komt het in me op, de tuin. Robert rookt dus hij is vasts in de tuin. Ik loop via de grote open keuken de tuin in en tref hem daar aan, het is best koud buiten maar hij heeft alleen een shirt aan en een jogginsbroek. Hij zit op een van de zonnestoelen naast het zwembad. Hij zit met zijn rug naar mij toe dus kan ik zijn gezicht niet zien. Ik loop op mijn sokken naar hem toe en ga op de zonnestoel naast hem zitten. Hij heeft zijn zonnebril inmiddels afgedaan en kijkt me aan.

''Je moet je zus bellen, je hebt vanavond een intervieuw'' zeg ik.

''Ja, weet ik'' antwoord hij.

''Wat doe je hier?''vraag ik.

''Oh, gewoon. De tuinman kwam vandaag langs en ik ging naar buiten om een praatje met hem te maken''.

Ik kijk om me heen maar zie geen tuinman. ''Waar is hij nu dan?''.

''Weg'' zegt hij.

''Weg?''.

''Ja, hij vertrok volgens mij een uur geleden''.

''Omg, Robert. Heb je het niet koud? Kom naar binnen'' zeg ik terwijl ik opsta. ''En we moeten echt wat eten voordat je naar die intervieuw gaat''.

''Goed'' zegt hij en hij staat voorzichtig op. We lopen naaste elkaar weer naar binnen en ik kan het weer niet laten en leg mijn hand op zijn arm om te kijken hoe ijskoud hij is. Damn. Hij lijkt net een vampier.

''Robert! Je bent ijskoud'' gil ik uit waardoor hij een grijns moet onderdrukken.

''Je bent mijn moeder niet'' antwoord hij plagend.

''Zou je willen''.

''Nap, ik zou het niet willen''.

''Oh, meen je die?'' vraag ik sarcastisch. Als ik zijn gezicht zie merk ik dat ik moet ophouden om over zijn overleden moeder te praten. Ik zeg niks meer en we lopen alle twee zwijgend naar de woonkamer. Robert gaat op de bank zitten en ik hol naar boven om een deken voor hem te halen. Ik zag toennet een paar dekens nog in verpakking in de bezemkast. Ik pak er een en loop weer naar beneden.

''Weet je ook hoelaat die intervieuw was?'' vraagt Robert als ik binnen loop.

''Nee, maar je moet haar nu wel even terug bellen. Dan maak ik pasta klaar'' zeg ik terwijl ik hem zijn deken geef. Hij knikt en ik loop naar de keuken. Pasta is de enige eten die ik kan maken. Ja echt. Een half uur later ruikt de keuken naar de overheerlijke pasta die ik heb gemaakt. Ik dek de de kleine tafel omdat het gezligger is dan de grote 8 persoonstafel in de woonkamer. Ik schenk 2 glazen water, maar misschien wilt Robert liever wijn. Daarom schenk ik ook wijn voor hem in.

''Robert, kom je eten?'' roep ik. Ik hoor hem wat terug schreeuwen en even later komt hij met de deken over hem heen de keuken in lopen.

''Pasta bolognese?'' vraagt hij, zijn ogen staan verrast.

''Jap'' zeg ik.

''Ik wist het, ik kon het van de woonkamer ruiken''. Hij gaat blij tegenover me zitten en begint te eten.

''Kijken of jouw Pasta, die van me moeder kan overtreffen'' grinnikt hij. Als we uit gegeten zijn in stilte hoor ik hem opeens zachtjes grinneken,

''Het was lekker, Ancelotti. Maar niet beter''. Hij geeft me de warmste glimlach die ik in de 3 dagen heb gehad van hem en legt zijn lege bord en glas in de grootsteen. ''Ik ben weg'' voegt hij er aan toe en even later hoor ik hem de trappen op lopen. Ik merk dat ik als een idioot zit te glimlachen en zet weer een pokerface op. Dan bedenk ik me dat dit de eerste oprechte glimlach van hem en van mij in dagen was. Ik laat de was voor wat het is, ik ben erachter gekomen dat om de dag een vrouw komt die de vieze klusjes opknapt. Van de was tot het stofzuigen.

Ik zit in de woonkamer als Robert met een compleet nieuwe outfit de woonkamer binnen komt lopen. ''Het is live om 8 uur. Als je wilt kan je kijken'' zegt hij.

''Zal ik doen'' zeg ik en hij werpt nog een korte blik op de spiegel tegenover hem en loopt de kamer dan uit.

Ik heb popcorn voor mezelf gemaakt en hang nu in mijn pyjama voor de tv. De intervieuw is al begonnen en ze stellen hem een paar random vragen. Ik zit afwezig op mijn twitter te kijken als ik mijn naam opeens voorbij kom horen. Ik kijk op en zet snel het geluid harder.

''Ik ben oprecht blij voor mijn vader. Hij heeft zo'n lieve vrouw na alles. Mijn zus is er ook heel blij mee. En ja, we zien wel hoe het verder gaat''.

''En what about Adriana Ancelotti? Jullie zijn stiefbroer en zus. Zit dat volgens jou een relatie tegen? Of is er misschien al wat tussen jullie?'' WHAT TE FUCK. Robert kijkt geheimzinnig in de camera en zet een van zijn beste neplach op.

''Ik vindt niet dat het stiefzus-broer gedoe in de weg zit voor een relatie. Er is helemaal geen bloedverband tussen ons, dus waarom zou het niet kunnen?''.