When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H60/ Mijn verhaal (last 3)

Het begon allemaal één jaar geleden. Vandaag was het precies één jaar geleden dat ik hem voor het eerst had ontmoet. Vandaag was het de dag dat ik mijn leven in Milan zat werd en vluchtte naar Madrid, wat toen een uit weg voor me leek. Wat toen een bevrijding voor me leek en misschien wel een heel andere wereld.

Toen ik de vliegtuig naar Madrid pakte had ik nooit gedacht dat het zo'n grote effect op me zou hebben. Ik had nooit gedacht dat mijn leven een heel andere wending zou krijgen. Ik kreeg ruzie met mijn vader, ik loog, ik vocht, ik kreeg andere gedachten, de Victoria's Secret show. De show waar het allemaal eigenlijk mee begon. Ik werd verliefd en het begon met allemaal met de Victoria's Secret show.

Maar misschien al wel eerder. Misschien was het de dag waarop ik hem voor het eerst zag de dag waarop ik verliefd op hem werd. Ik werd verliefd op zijn hazelbruine ogen, zijn glimlach, zijn gedrag. Ik werd verliefd op hem, maar ik had nooit gedacht dat we zo ver zouden komen.

We kregen ruzie, scholden elkaar soms uit en konden elkaar niet uitstaan. We begrepen elkaar op sommige momenten niet en er waren altijd 3e personen. De personen van wie je denkt er altijd voor je te zijn. Karim Benzema, Irina Shayk en misschien ook wel Robert Davidson.

Wat er ook tussen ons was, hoe goed en hoe slecht dan ook- ik ben nog steeds verliefd op hem. Ik heb nooit iets anders gevoelt. Ik was altijd van hem- ik ben van hem en misschien zal het nooit anders zijn.

Bonk, Bonk- er bronsde een vuist tegen de deur.

Ik schrok me dood en keek op.

''Addie, als je nu niet uit de badkamer komt, dan- ja dan komen we te laat.'' klaagde Cristiano nerveus.

Ik stond op van de wc-bril en wierp een blik in de spiegel. Ik zag er een beetje moe- te verdrietig- uit voor een vrouw dat zit te wachten op de verassing van haar ex-vriend en zoon- van de ex-vriend.

vorige week, dus de dag waarop hij me weer na een paar dagen in zijn huis vond was Junior... Hoe noem je dat? Blij?-nee- het was meer dan dat. Hij was sprakeloos en straalde gewoon. Hij vond het geweldig dat ik er weer was en hij begon me helemaal om te praten. 'Gelukkig ben je er weer. Over 2 weken heb ik mijn voetbaltoernooi en daar ben jij dan bij en dat- JA! dan kan ik je aan mijn vrienden laten zien'.

Het leek voor Junior alsof het voor zich uitsprak dat ik zou blijven. Dat het weer als vroeger zou worden. Hij dacht dat omdat hij niks anders was gewend en misschien had hij voor het eerst in zijn leven continuïteit in zijn leven en dat wou en kon ik hem niet afpakken.

''Bijna! Éen minuutje nog.'' zei ik met een schorre stem.

Hij was heel even stil en ik hoorde hem verschuiven. ''Ben je aan het huilen, Addie?'' vroeg Cristiano op een voorzichtige toon.

''Nee.'' snauwde ik. ''Ik ben alleen een beetje zenuwachtig-''.

''Zenuwachtig? Voor wat?'' vroeg hij met een gespeeld onschuldige stem.

''Cris. Ik weet dat jullie een verassing voor me hebben.'' hielp ik hem herrineren. Ik nog steeds in de badkamer en hij nog steeds -waarschijnlijk- met zijn oor tegen de badkamerdeur aan.

''Okéééé.'' zei hij voorzichtig en ik hoorde hem de trap af stommelen.

Ik pakte met een trillende hand mijn mobiel vast en keek op de display. Ik had nog steeds geen enkel bericht van Robert. Al sinds ik hier was in Madrid had ik geen enkel whatsapp of message gekregen, wat me het gevoel gaf alsof ik niet veel voor hem betekende.

Ik daarin tegen belde hem elke dag. Ik had hem duizenden berichten gestuurd en nog steeds gaf hij geen antwoord. Ik had zelfs mijn moeder gebeld en gevraagd of ze Robert de telefoon aan kon geven maar zoals gewoonlijk had hij het 'te druk' om naar de telefoon te komen.