When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

H43

Een klein half uurtje later komen we aan in de stad. Je kan het eigenlijk geen stad noemen, er zijn een paar winkels, een bakkerij, slager en paar huizen. ''Hé'' begroet Cristiano iemand. ''Ken je hem?'' vraag ik nieuwschierig. ''Ja, van de vorige keer toen ik hier was'' antwoord hij. ''Dus je bent hier vaker?''. '''Ad.. ja elke keer als ik even weg wil van de wereld, van de mensen die alles voor geld doen. Mensen die elkaar veraden, elkaar pijn doen. Mensen die elkaar niet meer kunnen vertrouwen.. Ja, als ik alles in mijn hoofd even in een rijtje wil zetten kom ik hier heen''. Ik knik voorzichtig en we lopen een kleine sfeervolle groentezaak binnen. Cris pakt een karretje en we lopen langzaam verder. ''Moeten we komkommer halen?'' vraag ik.'' Ja doe maar 1 kilo'' antwoord hij. Ik pak een plastic tasje voor de komkommers en doe er een paar in. Ondertussen heeft hij tomaten en courgettes gehaald en we lopen verder.

Ik zie opeens een klein meisje met twee blonde staarten staan helemaal achterin de winkel. Als ik kijk verstopt ze zich snel ergens tussen de rekken. Ik kijk weg en vanuit me ooghoeken kan ik zien dat ze weer tevoorschijn komt en een stuk onze kant op loopt. Zo maken we er een spelletje van, ik kijk, zij verstopt zich, ik kijk weg en ze komt weer tevoorschijn. Op een gegeven moment staat ze naast me en kijkt me niewschierig aan met haar felblauwe ogen. ''Ik heet Defanté, hoe heet jij?'' vraagt ze. Ik hurk neer op mijn kniën. ''Ik heet Adriana, leuke naam heb je Defanté'' zeg ik wat haar doet glimlachen. ''Bedankt'' zegt ze en ze houd opeens mijn hand vast. ''Kom je? ik wil je aan mijn moeder laten zien'' roept ze blij en ze trekt me mee naar buiten. ''Mijn moeder is heel lief hoor, ze gaat jou vast een lollie geven Addie''. Ik moet even grinneken. Ze noemde me net Addie. Lol. ''Waar is je moeder dan Defanté? vraag ik haar. ''Dahaar! met dat blonde haar. Ze zit daar op de grond'' wijst ze. Ik kijk rond maar zie niemand op de grond zitten. ''Kom mee, we zijn er bijna'' zegt ze. We lopen een stuk verder en ik zie een vrouw van ongeveer 30 met versleten kleren, gescheurde slippers en haar vettige blonde haren in een knot op de grond zitten. Naast haar zit een hutje van karton en bladeren ''Euhm, hallo'' zeg ik vriendelijk. ''Def, heb je alweer een onbekende meegenomen naar huis?'' vraagt de vrouw aan Defanté. ''Ik wil dat je haar een lollie geeft mama! haar naam is Addie'' zegt het meisje en ze gaat naast haar moeder op de grond ziten. ''Neem me niet kwalijk voor haar meid, ze neemt tegenwoordig iedereen mee naar huis'' zegt de vrouw vriendelijk en ze kruipt in de hut. Even later komt ze weer tevoorschijn met een lollie en geeft het aan mij. Defanté klapt vrolijk in haar handen. ''Bedankt'' zeg ik beleefd als ik de lollie aanpak. ''Geen probleem. Waar kom jij vandaan, trouwens ik ben Lily'' zegt ze. ''Ik kom uit Madrid. Ik en mijn vriend zijn hier op een soort vakantie zeg maar'' zeg ik. ''Ohja, touristen huren vaak het huis van Carlos, jullie hebben zeker een huisje in het bos'' zegt ze. Ik knik.

''Adriana!'' hoor ik Cristiano achter me schreeuwen en ik draai me om. ''Waar the hell was je?!'' vraagt hij bezorgd en hij trekt me stevig tegen zich aan. ''Doe dit nooit meer'' hijgt hij in me nek, ''Ik dacht dat je weg was.. ik was echt bezorgd''. Hij laat me even los en drukt zijn lippen op mijn mond. ''Ad! serieus. Wil je nooit meer weg gaan zonder het aan mij te zeggen'' zegt hij en hij omhelst me weer. Als hij me weer loslaat kijkt hij glimlachend naar de lollie in mijn hand. ''Is dat je vriendje?'' vraagt Lily. Ik draai me weer om naar haar en knik. ''Goeie keus, het is een aardige jongeman''. ''Bedankt Lily'' zegt Cristiano. ''Kennen jullie elkaar?'' vraag ik verbaasd en alle twee knikken ze lachend. ''Door wie denk je anders dat Defanté naar school kan?''. Met mijn mond half open kijk ik Cristiano nog een keer aan, het was echt een goeie keus.

''Van waar kende je Lily?'' vraag ik als we in de bus zitten op weg naar huis. Hij aarzeld even en zegt dan ''van de eerste keer dat ik hier was''. ''Ik was 23 jaar oud, ik was zo moe van alles. Ik was toen net naar Real Madrid gegaan, ik voelde een hele grote druk op me. Ik had het jaar ervoor met manchester de titel gewonnen, de champions leauge en werd gekozen tot europees en werelds beste voetballer. Mijn benen werden door Real Madrid verzekerd voor 100 miljoen euro..'' Hij lacht even en staart weer voor zich uit. ''Ik moest wel goed zijn'' zegt hij opeens ''Ik moest de beste zijn ad, niemand mocht beter dan mij zijn.. niemand.'' Hij slikt even en gaat met zijn handen door zijn haar. ''De eerste wedstijd voor Real Madrid speelde ik zo slecht.. De publiek riep allerlei nare dingen toen ik de bal had.. de trainer zei dat ik nog te zwak was.. mensen dachten en denken dat ik een mooi leven heb vol met modellen die ik voor een nachtje gebruik maar ik had zoveel mee gemaakt.. De geboorte van Junior.. Mijn moeder die plots ziek werd. Ik leefde op de pillen ad.. niemand kan mij beoordelen.. niemand was bij me bij mijn slechtse dagen en ik kwam hier heen, ik begon tegen mezelf te praten en zei dat ik weer de beste moest zijn, ik zei dat ik dat kon en ik zei dat ik nooit maar dan ook nooit meer iemand zou vertrouwen, geloven, of voor iemand wat zou betekenen'' zegt hij met tranen in zijn ogen waardoor ik mijn armen om hem heen sla. ''Adriana, weet dat jij zo veel voor mij betekend, ik hoop dat je dit altijd blijft onthouden'' fluisterd hij en ik kan niks doen dan alleen maar knikken. Ik hoop het.