When I fall in love with you (Cristiano Ronaldo Fanfiction- Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 61 (Last 2)

guys. Kunnen jullie het geloven? Nog maar 1 hoofdstuk en 1 proloog te gaan!!! Ik weet nog dat ik begon met het schrijven van dit boek. Het was de 1e Cristiano Ronaldo Fanfic... Nu zijn het er nog meer en geloof me, het is er niet beter op geworden hahaha, oeps.

Ik had twee verschillende ideeën in mijn hoofd hoe het verhaal kon aflopen. Een zonder drama en een met to múch drama. Jullie krijgen bijna te lezen welke van de twee het is geworden, maar nu eerst, hoofdstuk 61, ENJOY madafakas. :):):)

(ps. Mensen die mij goed kennen, moeten hebben kunnen raden dat ik van drama hou. Oh drama. Dramatime.)

(ps2. 99!!! in willekeurige!!! Thanks!!!)

xxx xxx xxx xxx xxx

''Je maakt me weer zenuwachtig, zoals altijd'' zeg ik en ik kijk hem zijdelings aan. Hij heeft een dikke grijns op zijn gezicht en zijn ogen zijn op de weg gericht. Even kijkt hij me aan, maar als hij ziet dat ik niet lach en heel serieus ben verdwijnt zijn glimlach niet, maar lacht hij alleen maar harder.

''Zoals altijd?'' vraagt hij nieuwsgierig.

''Oh. Come on. Cris'' zeur ik.

''Wat?'' vraagt hij gespeeld verontwaardigt.

Ik zeg niks en staar weer voor me uit. Eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in. Wil hij nu dat ik weer mijn liefde voor hem bekend maak?

''Oke...'' zucht hij, ''ik zal je wat vertellen''.

''Wat?''.

''Jij maakt me nooit alleen maar zenuwachtig''.

Ik draai me verontwaardigt om en staar hem een tijd aan. Hij kijkt naar de weg. Zijn lippen strak op elkaar, zijn ogen in een rare blik, zijn handen strak om het stuur.

''Jij slaagt er altijd wel in om me het gevoel te geven dat ik bijna mijn bewustzijn verlies. Ik krijg van die zweterige handen, wat ik zelfs niet bij mijn belangrijkste wedstrijden krijg. Mijn benen, het lijkt net alsof ze niet meer werken en ik elk moment in elkaar kan zakken. Als ik naar jou kijk, Adriana, klopt mijn hart zo hard op en neer dat ik bang ben dat het eruit springt. Als ik bij jou ben ben ik me bewust van elke beweging dat ik maak. Ik ben dus niet alleen zenuwachtig zoals jij bent, bij mij is het 100 keer erger, geloof me''.

Ik blijf hem aanstaren tot hij zijn blik op mij wend.

''We zijn er, stap je uit?''

Voor ik het door heb knalt de deur van de bestuurderskant dicht, terwijl ik nog met mond open voor me uit staar.

Dan pas merk ik de beeld voor me in me op. Weet je nog die keer toen Cristiano en ik net wat hadden? Die keer dat hij me in het huis van Karim had gevonden. Toen nam hij me ook mee naar dit plek. Naar de klif met de mooiste uitzicht over Milan.

De hemel is marineblauw en de duizenden sterren, dansen boven in de hemel. Madrid beneden is ook niet helemaal donker, het nachtleven van Madrid is in drukke gang. Overal schijnen nog lampen en lantaarnpalen, ook de lichten van gebouwen staan nog aan. Het is niet helemaal donker, Cristiano heeft de koplampen van de auto open laten staan en hij zit op een van de grote stenen met zijn rug in het licht, met de mooie uitzicht op Madrid.

Ik loop naar Cristiano toe, en ik weet niet wat het is, maar als ik naast hem zit kan ik het niet weer laten om mijn hoofd tegen zijn borst aan te leggen en zijn geur in me snuiven.

Misschien zo hard snuiven om zijn geur voor eeuwig in mijn hoofd en lichaam te hebben. Zodat het geen weg meer naar buiten heeft en zodat ik het nooit meer zal vergeten. Niet nu en niet meer na 100 jaar.