ကိုကို႔အေျခအေနအရ တစ္ပတ္ေလာက္အထိ ေဆး႐ုံတြင္ေနလိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနလွ်င္ အဆင္ေျပေနေသာ္ျငား ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ခဏေလာက္ ျပန္သည့္အခါတြင္ေတာ့ ကိုကိုဟာ အလိုမက်စြာ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ျပႆနာရွာေတာ့သည္။
အရင္လို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲ ေသာင္းက်န္းျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ဘဲ မလာမခ်င္း ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ကာ မအီမသာအသံျဖင့္ 'ေနလို႔မေကာင္းဘူး' အစရွိသျဖင့္ လုပ္ႀကံေျပာဆိုတတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ေဆး႐ုံ၌ ညေစာင့္အိပ္ကာ ကိုကို႔သေဘာက် ေနရေတာ့သည္။
အခုေတာ့ျဖင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္ တစ္လအတြင္း ကိုကိုဟာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သည့္ႏွယ္ ပုံမွန္အတိုင္း ေနေနၿမဲ။ သတင္းလာေမးသည့္ ေရွ႕ေနႀကီးကိုပင္ အလုပ္မ်ား အိမ္ယူမလာ၍ ေျပာဆိုေနေသးသည္။
"အဲ့ေကာင္က ဘတ္ဟြၽန္းျပန္မလာမွာစိုးလို႔ တမင္ရွိုးလုပ္ေနတာ''
ဟူ၍လည္း အစ္ကိုဂ်ဳံအင္မွ အိမ္လာသည့္အခါတိုင္း ႐ြဲ႕ေျပာသည္အထိ... တကယ္ကို ပုံမွန္ေန႕ရက္မ်ားႏွင့္ မထူးမျခားနားျဖစ္သည္။ ဆိုေသာ္ျငား အရင္ကထက္ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံေတာ့။
အိမ္ေရွ႕သြား အိမ္ေရွ႕လိုက္ ၊ အိမ္ေနာက္သြား အိမ္ေနာက္လိုက္ျဖင့္... toilet ဝင္လွ်င္ေတာင္ တံခါးမပိတ္ခိုင္းေပ။ ရၿပီးသား ကိုယ္တိုင္ေရခ်ိဳးခြင့္ ပါမစ္ေလးေတာင္ ျပန္သိမ္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ ရွက္လို႔ပါ ေျပာလည္းမရ...။
ယေန႕မနက္ ကိုကိုအလုပ္ျပန္ဆင္းမည္ျဖစ္၍ ကြၽန္ေတာ္ပါ ေစာေစာထၿပီး ျပင္ဆင္ေနရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ယေန႕မွစ ကိုကို company သြားတိုင္း ကြၽန္ေတာ္လိုက္ရမည္ဟု ရာဇသံထုတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္။
"ဟိုက်ရင္ သည္းငယ္ပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ ကိုယ္ ေရွ႕ေနႀကီးကို ဂိမ္းစက္ဝယ္ထည့္ခိုင္းထားတယ္။ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ သည္းငယ္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဧည့္သည္ေတြ႕ဖို႔ သီးသန့္အခန္းေတာင္ ျပင္ၿပီးသြားၿပီ။ လိုတာရွိရင္ ကိုယ့္ကိုေျပာေလေနာ္...။''
ကိုကို႔ကို အကၤ်ီၾကယ္သီးတပ္ေပးေနရင္း ၾကားလိုက္ရသည့္ စကားမ်ားေၾကာင့္ တအံ့တဩေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေျပာေလဟူ၍ မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္ျပသည္။
![Love is fair [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/235287636-64-k230352.jpg)