Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၁၀ ( Z )

ဒီေန႔ည ၿခံထဲက ႏွင္းဆီခင္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကသည္။ ေသခ်ာေပါက္ သူ႕ကိုတြဲထားရင္းနဲ႕ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္မွ လူေကာင္းတစ္ေယာက္လို လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေသးဘဲ...။

"ဟြၽန္းငယ္"

လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းမွ အေရွ႕တြင္ရပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲကိုင္ယူလိုက္ၿပီး ဘယ္ဖက္လက္သန္းႂကြယ္တြင္ လက္စြပ္ေလးအား ေနရာယူေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲသို႔ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ထည့္ကာ...

"ျပန္ဝတ္ေပးေလ . ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာတုန္း။"

"ဗ်ာ ... ဟုတ္။"

သူလုပ္သမွ် ေၾကာင္ၾကည့္ေနရာမွ သတိေပးလာေသာေၾကာင့္ သူ႕လက္သန္းႂကြယ္တြင္ လက္စြပ္အျမန္ဝတ္ေပးလိုက္ရသည္။ သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစူးစူးနစ္နစ္ စိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ အၾကည့္လႊဲရေသးသည္။

"ကိုယ္နမ္းလို႔ရမလား။"

ေလသံကေတာ့ ေန႕လည္က တစ္ဇြတ္ဇြတ္နမ္းေနတာ သူမဟုတ္သလို...။

"ဘာမွျပန္မေျပာရင္ သေဘာတူတယ္လို႔ ယူဆလိုက္ၿပီေနာ္။"

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေမးကေနကိုင္ကာ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ေစၿပီး တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေၾကာင့္ မ်က္လုံးကို အျမန္မွိတ္ခ်လိဳက္ရသည္။ ထိကပ္သြား႐ုံျဖင့္သာ အဆုံးသတ္မည္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ္လည္း အေပၚႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုပါ တစ္လွည့္ဆီ စုပ္ယူနမ္းရွိုက္လာေလသည္။

ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံး ပူထူေနၿပီျဖစ္သလို ေခါင္းေမာ့ထားေသာေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ေညာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ သူ႕လက္ေမာင္းကို တြန္းေနေသာ္ျငား ခါးကိုခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္လာသျဖင့္ အခုဆို သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ့္ၾကားတြင္ ေလေတာင္တိုးေတာ့မည္မထင္...။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အသက္ရႉမဝေတာ့သလို သူကိုယ္တိုင္လဲ အသက္ရႉသံေတြမမွန္ေတာ့...။

ေနာက္ဆုံး သူ႕ေက်ာျပင္အား ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ ရိုက္လိုက္မွသာ လႊတ္ေပးေတာ့သည္။ သူသာဖက္မထားရင္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေျခမခိုင္ဘဲ ေျမျပင္ေပၚ လဲက်ေနေလာက္မည္ထင္၏။ အခုေတာင္ သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွီကာ အသက္မနည္းရႉေနရသည္။