Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၂၁ ( Z )

မနက္ခင္းအခ်ိန္တြင္ ဦးေလးမွာ ႏွင္းဆီခင္းအားေရျဖန္းရင္း ေခ်ာ္လဲသြားေသာေၾကာင့္ ေျခေထာက္အဆစ္လြဲသြားၿပီး ေဆး႐ုံတင္ထားရသည္။

ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ကိုယ့္ကိုအသိမေပးဘဲ သူတို႔ဘာသာ ေဆးလိမ္း၊ ပတ္တီးစည္းထားေသာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေဆး႐ုံကားေခၚၿပီး ေဆး႐ုံတက္ခိုင္းထားရသည္။ ကိုယ္သာ အဲ့ဘက္အိမ္တြင္ ေရသြားမခ်ိဳးပါက သိလိုက္မည္မဟုတ္။

ဒါေတာင္ ေဆး႐ုံတြင္ ဦးေလးစစ္ေဆးေနတုန္း လိုအပ္သည္မ်ား ျပန္လာယူေသာ ေဒၚႀကီးအား အားနာနာႏွင့္ ဟြၽန္းငယ္အခန္းထဲဝင္ၿပီး ေဆးတိုက္ရန္ အကူအညီေတာင္းရေသးသည္။

တိုက္ဆိုင္စြာပင္ ထိုေဆး႐ုံတြင္ မင္ေယာင္းတာဝန္က်ေသာေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေဒၚႀကီးတို႔အတြက္ အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ေပးရန္ လွမ္းေျပာရသည္။ ေဒၚႀကီးတို႔ေမာင္ႏွမကိုပါ ေရာဂါအရွင္းေပ်ာက္မွ ျပန္လာရန္ ေျပာလိုက္သည္။

ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္မွာ အေကာင္းႀကီးကေန ဘယ္ကေနဘယ္လို ထဖ်ားလဲမသိ။ ကိုယ္ႏြေးေနေသာ ဟြၽန္းငယ္အားဖက္ထားရင္း တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမွးစင္းလာေသာ မ်က္လုံးေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

နိုးလာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွ ဟြၽန္းငယ္ဟာ ကုတင္ေဘးတြင္ေရာက္ေနၿပီး က်ဳံ႕က်ဳံ႕ကေလးထိုင္ကာ ငိုေတာ့မလိုျဖစ္ေနသည္အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။

နိုးနိုးခ်င္း ထထိုင္ပါေသာ္လည္း တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနၿပီး ေခါင္းကပါ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ထိုးကိုက္ေနသျဖင့္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါဘဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လႈပ္ရွားေနရသည္။

ကုတင္ေအာက္ကေန ကိုယ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ဟြၽန္းငယ္မွာ ကိုယ့္ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ဝိုင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ ပါးစပ္မွလဲ သူ႕ဆီက အဖ်ားကူးသည္ဟု တတြတ္တြတ္ေျပာကာ သူ႕ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ေနေသးသည္။

ပိုဆိုးသည္မွာ မေန႕ညက အတူေနသည့္ကိစၥေၾကာင့္ သူေရာကိုယ္ပါ ေနမေကာင္းျဖစ္ရသည္ဟုဆိုကာ ေနာက္ေနာင္ လုံးဝအတူမေနေတာ့ဟု အမိန့္ထုတ္ျပန္လိုက္ျခင္းပင္။