Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၄၉ ( Z )

ေရခ်ိဳးသန့္စင္ၿပီးၿပီမို႔ ေနရထိုင္ရ ေပါ့ပါးေနေသာ္ျငား လႈပ္ရွားေနသည့္ ရင္အစုံမွာ ဘာႏွင့္မွ် ေျဖေဖ်ာက္မရေပ။ အာ႐ုံေျပာင္းသည့္အေနျဖင့္ သီခ်င္းခပ္တိုးတိုးညည္းဆိုရင္း အသင့္ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ဝတ္စုံကိုသာ သတိထားဝတ္ဆင္ေနလိုက္သည္။

*ေဒါက္ ေဒါက္*

တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးက်န္သည့္ ၾကယ္သီးတစ္လုံးကို အျမန္ဆုံးတပ္လိုက္ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။

"ဝါး... အာပါးက ေခ်ာလိုက္တာ''

အေပါက္ဝမွာတင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနသည့္ သားမင္ဟိုေလးေၾကာင့္ အေနရခက္စြာ လည္ဂုတ္ကို အေၾကာင္းမဲ့ပြတ္ေနမိသည္။

"သားနဲ႕ အာပါးက ဆင္တူဝတ္ထားတာေတာင္ ဘာလို႔ အာပါးက ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းေနရတာလဲ။ သားႀကီးလာရင္ေရာ အာပါးလို ေခ်ာမွာလားဟင္။''

"ဒီေကာင္ေလး! အထဲဝင္ေတာ့။''

မ်က္ႏွာပူလာသျဖင့္ ဇြတ္ျမႇောက္ေနသည့္ ကေလးေပါက္စအား ေငါက္ငမ္းလိုက္မွသာ ၿပဳံးစိစိႏွင့္ ဇတ္ကေလးပုၿပီး အခန္းထဲဝင္ေတာ့သည္။ ခုံေပၚၿငိမ္ၿငိမ္ေလး တက္ထိုင္ေနသည့္ မင္ဟိုေလးအား လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္ ငွဲ႕ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး ေဘးနားဝင္ထိုင္ကာ...

"Hotel ထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားေနတာက အႏၱရာယ္မ်ားတယ္လို႔ အာပါးေျပာထားတယ္ေလ။''

"အာပါးကလည္း အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္ကို။ ၿပီးေတာ့ ေမေမကေရာ ဖြားဖြားတို႔ကေရာ ရတယ္ဆိုလို႔။''

ထိုကဲ့သို႔လည္း သူ႕အျပစ္လြတ္ေအာင္ ေျပာတတ္သည္ပင္။ ဒီေန႕တစ္ရက္စာ hotel တစ္ထပ္လုံးကို အျပတ္ငွားထားသည္ဆိုေပမဲ့ စိတ္မခ်သည့္စိတ္ကေတာ့ က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ငွားထားသည္ထက္ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ လက္ဖြဲ႕ဆိုပိုမွန္မည္။

ဟုတ္ပါသည္... ယေန႕ဟာ ကိုကိုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲ က်င္းပမည့္ေန႕ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ညေနက်င္းပမည့္ မဂၤလာပြဲမတိုင္မီ ဖိတ္ၾကားထားသည့္ ဧည့္သည္အနည္းအက်ဥ္းမွလြဲ၍ ကိုယ့္လူရင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မနက္ကတည္းက ႀကိဳေရာက္ေနၾကၿပီး ျပင္ဆင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မာမားတို႔မွာလည္း အိမ္ေတာင္မဝင္ေတာ့ဘဲ hotel သို႔သာ တစ္ခါတည္းလာခဲ့ၾကသည့္အျပင္ မမမင္ေယာင္းတို႔မိသားစု ၊ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕တို႔လည္း ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။