Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၃၅ ( Z )

စိတ္အားတက္ႂကြစြာ ဝမ္ရိေပၚအခန္းသို႔ ေျပးသြားၿပီး သိလိုသိျငား ေမးရန္ တံခါးေတာင္မေခါက္မိဘဲ အေလာတႀကီး ဝင္သြားေတာ့သည္။

"အား...!!!!! "

ဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ဝမ္းေခါင္းအသံႀကီးႏွင့္ ထေအာ္သည့္ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ထိတ္ခနဲ လန့္သြားရသည္။ ဘာမ်ားျဖစ္သလဲ ၾကည့္မိေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမေတြ႕။ လူခိုးဝင္ရေအာင္လဲ သူ႕အခန္းမွာ ျပတင္းေပါက္ေတာင္မရွိ။

"ဘာျဖစ္တာလဲ... မင္းကလဲ... ထေအာ္တာ ငါပါလန့္တယ္။''

ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚက ေခါင္းႀကီးေစာင္းကာ စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ၿပီး

"တံခါးေခါက္ရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား။''

ဟုေျပာကာ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းအား တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ လႊမ္းၿခဳံထားသည့္ towel ကို ျပန္ျဖည္ခ်လိဳက္ၿပီး ေရစက္လက္ႏွင့္ ဆံပင္အား သုတ္ေနသည္။

အခု ညီအစ္ကိုခ်င္းကို လာရွက္ေနတာလား... ဒီေကာင္က ။ အဟြန္း... အံ့ဩလို႔ေတာင္မဆုံးဘူး။ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႕ ၊ ကိုကို႔ေလာက္ေတာင္ ၾကည့္လို႔မေကာင္းဘဲနဲ႕ ၾကည့္စရာလား။ ေနာက္ၿပီး ၾကည့္ပါဆိုရင္ေတာင္ ဒီကေကာင္က မၾကည့္ပါဘူးေနာ္။

စိတ္ထဲ အခ်ဥ္ေပါက္ၿပီး အတင္းတုတ္ေနမိေပမဲ့ အျပင္ပမ္းမွာေတာ့ ဟီးဟီးဟဲဟဲလုပ္ကာ သိခ်င္တာေမးဖို႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့သည္။

"ဒီပုံေလးက ဘယ္တုန္းကလဲဟင္... မင္းသိလား။ အစ္ကိုရီရွင္း ဘြဲ႕ယူတုန္းကလား။''

ဓာတ္ပုံေလးေရွ႕တိုးၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ ယူၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားေနသည္။

"အဲ့ဒါ ငါတို႔ ပထဆုံး ကိုရီးယားကို သြားလည္တုန္းကေလ။ အရင္က ဘယ္ေလာက္ပူဆာပူဆာ ကိုရီးယားလိုက္မပို႔တဲ့ မာမားတို႔ကို အစ္ကိုဂြၽန္ေျမာင္နဲ႕ အစ္ကိုရီရွင္းတို႔ ဝိုင္းေျပာေပးလို႔သာ သြားခြင့္ရတာ။''

"ဒါဆို ဘြဲ႕ယူတာ အစ္ကိုရီရွင္း မဟုတ္ဘူးေပါ့။''

ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္ေျဖလာသည္။