Love is fair [Completed]

အပိုင်း - ၁ ( U )

တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံး ကျရောက်နေသော မုန်တိုင်းသည် ယခုအချိန်တွင် သူမဟုတ်သည့်အတိုင်း။ သို့သော် ဤမုန်တိုင်းမှာ ဒီလူ၏ ရင်ထဲဝင်ရောက်နေသည့် အလားပင်။ တိတ်ဆိတ်နေသော ခွဲစိတ်ခန်းရှေ့တွင် ယောက်ယက်ခပ် လမ်းလျှောက်နေသော သူ။

"ကျေးဇူးပြုပြီး . . . ကျေးဇူးပြုပြီး . . ."

ခွဲစိတ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအချိန် ကြာမြင့်လေ ပူပန်နေသောစိတ်တို့ ပြင်းထန်လေဖြစ်သည်။ ခွေကျချင်နေသော ခြေအစုံကြောင့် ထိုင်ခုံမှာထိုင်ချကာ ဒူးပေါ်တံတောင်ထောက်လျက် လက်ဖဝါးထဲ မျက်နှာနှစ်ထားမိသည်။

"ငါမှားတာ . . . သူ့နောက်ကိုလိုက်သွားခဲ့ရမှာ။
ဒါမှမဟုတ် ထွက်မသွားနိုင်အောင် တားခဲ့လိုက်ရမှာ။
ဟင့်အင်း . . . သူဘာမှမဖြစ်ပါဘူး . . သူဘာမှမဖြစ်ဘူး သူ . . ဟင့် . . ဘာမှမဖြစ်ရဘူး"

ဆံပင်ကြားထဲ လက်ချောင်းများထိုးဆွကာ မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်များလည်း မဖယ်အား။ ဆောက်တည်ရာမရစွာ နှုတ်မှလည်းတစ်တွတ်တွတ်။ ယခုအခြေအနေအား လက်မခံနိုင်သလို မယုံကြည်နိုင်သေး။

"လူနာရှင်"

ပွင့်လာသော ခွဲစိတ်ခန်းတံခါး နှင့် ဆရာဝန်၏ခေါ်သံမှာ သူ့အတွက် မျိုးစုံသောခံစားချက်တို့ပေးစွမ်း၏။ တစ်ဖက်မှာ မျှော်လင့်မိသလို တစ်ဖက်မှာလဲ မကြားလိုသောစကားလုံးများ ထွက်လာမည်ကို စိုးထိတ်မိ၏။ နီရဲနေသော မျက်ဝန်းတို့မှာ မျက်ရည်များစွာဖြင့် ဆရာဝန်အား မော့ကြည့်မိသည်။

"ခွဲစိတ်မှုအောင်မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သွေးအများကြီး ဆုံးရှုံးထားတော့ ခက်ခက်ခဲခဲ အသက်လုလိုက်ရတယ်။ ဆေးရုံကို အချိန်မီတယ်ဆိုရုံလေးရောက်လာခဲ့တာ။
ဒီကြားထဲ မိုးရေထဲ အကြာကြီး . . . ဒီမှာ . လူနာရှင် "

သူအခုထိ ထိုင်ရာက မထမိသေး။ ခွဲစိတ်မှုအောင်မြင်ပါတယ် ဆိုတာသာ နားထဲပဲ့တင်နေတော့တာ။ ဆရာဝန်၏ ပုခုံးကို လှုပ်ခါမှုကြောင့် အသိကပ်ကာ

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါက်တာ
တကယ် ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။"

အခါခါသာ ဦးညွတ်ကျေးဇူးတင်နေမိတော့သည်။

"အခုတော့ အခန်းထဲရွှေ့ထားလိုက်ပါပြီ။ အသက်အန္တရာယ် မစိုးရိမ်ရတော့ဘူးဆိုပေမဲ့ သတိပြန်လည်ဖို့က ရာခိုင်နှုန်း အတော်နည်းတော့ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်ကြည့်ပေးပါဦး။
ဒါဆို ခွင့်ပြုပါဦး။"

ပုခုံးကိုပုတ်ကာ အားပေးနှစ်သိမ့်၍ ထွက်သွားပြီဖြစ်သော ဆရာဝန်အား မျက်စိတစ်ဆုံးကြည့်နေမိသည်။ အရာအားလုံး အိမ်မက်လိုသာ . . .

"ဟို ကားမတော်တဆမှုကြောင့် ရောက်လာတဲ့ လူနာရဲ့ အုပ်ထိန်းသူလားမသိဘူးရှင့်။ လူနာရဲ့ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းလေး မဖြည့်ရသေးလို့ တစ်ချက်လောက် ဖြည့်ပေးပါဦးနော်။"

သူနာပြုမလေး ကမ်းလာသည့် လက်ထဲက စာရွက်အား ကြည့်နေသော အကြည့်တို့မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ဂဏာမငြိမ်တော့

"မဖြည့်လို့မရဘူးလား"

သူ့စကားမှာ အကြပ်ရိုက်သွားသော သူနာပြုမလေး

"အဲဒါက မရလို့ပါရှင့်။ ပြီးတော့ ဟို လူနာက
ကားတိုက်တာလား ကားမှောက်တာလား မသေချာသေး. ."

"ကိုယ်တို့ စကား ခဏလောက်ပြောရအောင်"

သူနာပြုမလေး စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောလိုက်မိသည်။
ဟုတ်တယ် ကိုယ်အခုချိန် တွေဝေနေလို့မဖြစ်ဘူး။
ကိုယ် မင်းကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး။
ကိုယ် မင်းနဲ့ ထပ်ပြီးမခွဲနိုင်တော့ဘူး။
ကိုယ့်အနားကနေ ထွက်သွားခွင့်မပြုတော့ဘူး။ မင်းကို ကိုယ့်အနားမှာပဲ တစ်သက်လုံးထားတော့မှာ ဟျွန်းငယ်။

#Noe ( 2.8.2020 )