ေလဆိပ္ကေန အိမ္သို႔ေရာက္ရန္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးလိုက္ရသည္။ က်သင့္ေငြရွင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ကားေပၚကဆင္းကာ ၿခံတံခါးဖြင့္ခိုင္းေပးရန္ ဦးေလးကိုရွာေတာ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕သည့္အျပင္ ၿခံတံခါးသည္လဲ ဖြင့္လ်က္သားပင္။
အဆင္သင့္ေနေသာေၾကာင့္ ထိုအတိုင္းသာ ဝင္လာလိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္းကေနျမင္ေနရသည့္ မီးဖိုခန္းတြင္ေတာ့ အိုးသံခြက္သံၾကားရသျဖင့္ ေဒၚႀကီး ခ်က္ျပဳတ္ေနေၾကာင္း စိတ္ထဲက သိလိုက္သည္။
ထို႔အတူ စာဖတ္ခန္းတံခါး ပြင့္ေနေသာေၾကာင့္ ကိုကိုရွိေနမွန္းပါ သိလိုက္ရသည္။ ကိုကို အလုပ္ကျပန္လာမွ အ့ံဩေစရန္ လုပ္မည့္အေတြးအား အခုခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ရာ စာဖတ္ခန္းဆီ ေျခသံဖြဖြျဖင့္ ခ်ည္းကပ္ခဲ့ေတာ့သည္။
တံခါးမွာ အနည္းငယ္သာ ပြင့္ဟေနသည္မို႔ ကိုကို႔အားမျမင္ရေသာ္ျငား တံခါးကို ဝုန္းကနဲတြန္းဖြင့္ကာ ေျခာက္လွန့္မည္အျပဳ...
"တကယ္လား မင္ေယာင္း။''
ရင္းႏွီးေနသည့္ အမည္နာမတစ္ခုအား အံဩစြာျဖင့္ ေရ႐ြတ္ေနသည့္ ကိုကို႔အသံေၾကာင့္ လက္အစုံဟာ ေလထဲတြင္ တန့္သြားေတာ့သည္။
"တကယ္ေပါ့။ ေသြးသားေတာ္စပ္ေၾကာင္း 99.99% ဆိုမွေတာ့ အဲ့ထက္ေသခ်ာတာ ရွိပါဦးမလား အစ္ကိုခ်န္းေယာလ္ရဲ႕။ မ်က္စိေရွ႕ျမင္ေနရတာေတာင္ မယုံၾကည္ေသးဘူးလား။''
"ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး... တကယ္။''
အမွန္တကယ္ကို ဝမ္းသာေနေၾကာင္း အသံႏွင့္ပင္ ခံစား၍ရသည္။ ေသြးသားေတာ္စပ္သည္ ဆိုတာေရာ... ဘာအဓိပၸါယ္ပါလိမ့္။
"အခုမွ ဝမ္းသာေန... အစထဲက အစ္ကိုခ်န္းေယာလ္ မယုံရင္ စစ္လိုက္ပါလို႔ မင္ေယာင္းေျပာသားပဲ။''
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္ေယာင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။''
"မလိုပါဘူးရွင္... အစ္ကိုခ်န္းေယာလ္ထက္မနည္း မင္ေယာင္းလဲ ေပ်ာ္ေနတာမို႔။ သားေလးလဲ မ်က္ႏွာမငယ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ ခိုးစစ္လိုက္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္။''
![Love is fair [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/235287636-64-k230352.jpg)