Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၇ ( Z )

ျဖဴေဖြးေနေသာ ႏွင္းဆီခင္း...... ရနံ႕သင္းသင္းေလးေၾကာင့္ စိတ္ၾကည္ႏူးရသည္။ အိမ္ကိုက်ယ္လွခ်ည္ ထင္မွတ္ေနသည္မွာ ျခံဝန္းႏွင့္ယွဥ္ပါက ဘာမွမဆိုသာ။ ျခံတစ္ဝက္နီးပါး အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီပန္းမ်ားသာ စိုက္ပ်ိဳးထားၿပီး က်န္တစ္ဝက္မွာ အနားယူအပန္းေျဖရန္ ဘန္ဂလိုအေသးစားေလး ႏွင့္ ဒန္းေလးအျပင္ အျခားေသာ အပင္အနည္းငယ္သာ ရွိသည္။

"ႏွင္းဆီခင္းထဲကို ညေနေစာင္းေလာက္မွ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္။ အခုက ေနပူေသးတယ္။"

ကြ်န္ေတာ့္အား ဘန္ဂလိုအတြင္းမွ ခုံေပၚတြင္ထိုင္ေစၿပီး သူပါေဘးတြင္ဝင္ထိုင္သည္။ မွန္ျဖင့္သာ ကာထားေသာေၾကာင့္ အျပင္အား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္ရွိေသာ ႏွင္းဆီခင္းအား ေငးေမာရင္း သူေျပာသည္မ်ားကိုသာ နားေထာင္ေနသည္။

"ဟန္းနီးမြန္းကအျပန္ ကေလးကို အံ့ၾသသြားေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္စီစဥ္ထားသမ်ွ အခုမွပဲ အေကာင္အထည္ေပၚေတာ့တယ္။"

ေတြးေတြးေဆြးေဆြး ေျပာေနသည္မွာ ရင္ထဲ အမည္မသိခံစားခ်က္တို႔ပင္ ဝင္ေရာက္လာသည္။

"တကယ္လို႔ ကေလး ဒါေတြမႀကိဳက္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ျပန္ေျပာင္းေပးမယ္ေလ။"

"မဟုတ္တာ... ေနပါေစ။ သေဘာက်ပါတယ္။"

အိမ္ေရာ ျခံဝန္းပါ ျပင္ဆင္ထားသည္မွာ အနည္းအက်ဥ္းမဟုတ္။ အရင္က ႀကိဳက္သည္ မႀကိဳက္သည္ထက္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဆိုးဆိုးရြားရြား မခံစားရသျဖင့္ အဆင္ေျပပါသည္။

"ကိုယ့္ကိုေရာ!!!"

"ဗ်ာ"

ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနရာမွ ကိုယ္ကိုတစ္ေစာင္းလွည့္ကာ ေက်ာမွီေပၚ လက္တင္လ်က္ ေမးေထာက္၍ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ေနျပန္သည္။ ပါးခ်ိဳင့္ႀကီးမွာလဲ ထင္း...လို႔ ။

"ကိုယ့္ကိုေရာ... သေဘာက်ရဲ႕လား။"

"...……"

ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ၍ သူ႕ကိုသာေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ အတန္ၾကာ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနရာမွ

"ကိုယ္က စတာပါကြာ…။ ေနရမခက္နဲ႔ေတာ့… ကိုယ္ ေနာက္မစေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ၿပီလား။"