Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၂၈ ( Z )

တစ္လမ္းလုံး တိတ္ဆိတ္စြာ လိုက္ပါလာသည့္ ကေလးဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အေပၚထပ္အခန္းဆီသို႔သာ ခပ္သြက္သြက္ ဦးတည္ေနသည္။

အေနာက္မွထပ္ၾကပ္မခြာ လိုက္သြားရင္း အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဝတ္ခန္းထဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဝင္သြားသျဖင့္ ကိုယ္ပါ ဝင္မည္လုပ္ေတာ့ တံခါးေလာ့ခ္ခ်ထားသည္။

ပုံမွန္ဆို ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္လဲသည္မ်ားအား ကိုယ္ကသာ လုပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ အခုခ်ိန္ ကေလးစိတ္ရႈပ္မည္စိုး၍ အသာလႊတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ အခုေတာင္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ရႈပ္ေနသလဲမသိ... အဝတ္ခန္းထဲ တန္းဝင္သြားပုံအရ ေရခ်ိဳးခ်င္စိတ္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။

သို႔ေပမဲ့ ဟိုေတြးဒီေတြး လုပ္ေနရင္း သတိထားမိေတာ့ ၂၅မိနစ္ေလာက္ ၾကာသည္အထိ ထြက္မလာေသးသည့္ ေပါက္စေၾကာင့္ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနရာမွ အခန္းတံခါးေရွ႕ရပ္ကာ နားစြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာအသံမွမၾကားရ။

ေခါင္းထဲဝင္လာသည့္ ေပါက္ကရအေတြးမ်ားအား ေမာင္းထုတ္ရင္း တံခါးေခါက္လိုက္ ၊ တံခါးလက္ကိုင္အား အတင္းလွည့္ဖြင့္လိုက္ ၊ ႏႈတ္မွမနားတမ္း နာမည္ေခၚလိုက္ လုပ္ေနေသာ္လည္း တုန႔္ျပန႔္မႈတစ္စုံတစ္ရာ မရရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲ ပူေလာင္လာေတာ့သည္။

"သည္းငယ္... လိမၼာတယ္ကြာ တံခါးဖြင့္ေနာ္~။ စိတ္ဆိုးလို႔ မေက်နပ္တာရွိရင္လဲ ကိုယ့္ကို ထုရိုက္ပစ္လိုက္။ အခုလိုမ်ိဳးႀကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ သည္းငယ္ရယ္... ကိုယ္ စိတ္ပူလို႔ပါ။ သည္းငယ္က လိမၼာပါတယ္ကြာ... တံခါးေလးဖြင့္ေပး... ေနာ္!''

တံခါးကို ဆက္တိုက္ထုရိုက္ေနရင္း အသနားခံေပမဲ့လဲ ဘာမွမထူးျခား။

"သည္းငယ္... ကိုယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သည္းငယ္ရယ္။ ကိုယ္ ႐ူးသြားတာ ျမင္ခ်င္လို႔လား သည္းငယ္က ဟင္! ။ တံခါးေလးဖြင့္ေပးပါကြာ။''

"ဟင့္~ မဖြင့္ေပးဘူး။ ကိုကိုက ဟြၽန္းငယ္ကို ေမာင္းထုတ္ေတာ့မွာ... ဟြၽန္းငယ္ သိတယ္။''

ထြက္လာသည့္ အသံေသးေသးေလးမွာ ငိုသံေပါက္ေနသည့္အျပင္ လြဲမွားေနသည့္ စကားေၾကာင့္ ပိုလို႔ပင္ စိတ္ပူသြားရသည္။