Love is fair [Completed]

အပိုင္း - ၉ ( Z )

TV အစီအစဥ္ေတြထဲ စိတ္ေရာက္ေနစဥ္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးမ်ား ထည့္ထားေသာပန္းကန္ကို စားပြဲေပၚသို႔တင္ရင္း ေဘးနားတြင္ ဝင္ထိုင္လာသည္။ ေပြ႕ဖက္ထားေသာ ကူရွင္ကိုဖယ္ယူကာ သူ႕လက္ဖဝါးႀကီးထဲ ကြ်န္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္အား ႏွစ္ျမဳပ္ေစၿပီး ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ အျပံဳးမ်ားျဖင့္

"ကိုယ္တို႔အခု တရားဝင္အၾကင္လင္မယား ျဖစ္သြားၿပီေနာ္... အာ... လင္မယား ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ဇနီးေမာင္ႏွံ! အဲဒါလဲမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုေခၚရမွာပါလိမ့္။ အၾကင္ခင္ပြန္းမ်ားလား!!!!။"

" ခစ္ ခစ္ "

နဂိုက်ယ္ဝန္းေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္ႀကီးမွာ စဥ္းစားခန္းဖြင့္စဥ္ ဝိုင္းစက္ကာ ျပဴးက်ယ္လာလိုက္ . ျပန္လည္သံုးသပ္စဥ္ က်ဥ္းက်ံဳ႕သြားလိုက္ ႏွင့္ ခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းသလို ရယ္လဲရယ္ရသည္။

"အမယ္... ရယ္တယ္ေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ ဟြ်န္းငယ္ကို တရားဝင္ပိုင္ဆိုင္သြားၿပီ။ အရင္ထဲက ပိုင္ဆိုင္ၿပီးသား ဆိုေပမဲ့လို႔...။"

အင္မတန္ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ေနဟန္ရွိသည္။

"အင္းပါ... ဒါနဲ႔ေလ ဟြ်န္းငယ္တို႔အေၾကာင္းေတြ ထပ္ေျပာျပပါလားဟင္။ သိခ်င္ေသးလို႔။ ျပန္မွတ္မိဖို႔လဲ အေထာက္အကူျဖစ္တာေပါ့။"

"ဟြ်န္းငယ္ကလဲ... ကိုယ္ေျပာၿပီးသားပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြက အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူးဆို။"

"ဒါေပမဲ့လဲ... ေျပာျပပါ... ဟြ်န္းငယ္ နားေထာင္ခ်င္လို႔ . ေနာ္!"

"အကုန္ေျပာျပၿပီးၿပီေလ ကေလးရယ္။ ဘာေတြသိခ်င္ေသးတာလဲ။"

စိတ္မရွည္ေတာ့သည္အား အသံနားေထာင္ကတည္းက သိရွိႏိုင္သည္။ စိတ္ရႈပ္ေနဟန္ျဖင့္ ဆံပင္ကိုပါ ဆြဲဖြေနေသးသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္လက္အား ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကို မသိလိုက္ခင္မွာဘဲ ေဆာင့္ဖယ္မိကာ သူ႕အား ေက်ာေပးထိုင္လိုက္မိသည္။

"ကေလး... ကိုယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ ကိုယ္က ကေလးမမွတ္မိတာေတြ အတြက္နဲ႔ ပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ပါ... စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ ကေလးရယ္...။"

စိတ္ပဲေကာက္ရဦးမယ္...။ ေက်ာေပးရင္းနဲ႔သူ႕ကို မေက်မခ်မ္းလွည့္ၾကည့္ကာ