Beyza'dan
Benim için yorucu geçen uçak yolculuğunun ardından İtalya'ya inmiştik.
"Beyza, hala o adamın evinde kalmaya devam mı edeceksin?" Merih bunu oldukça sert sormuştu bir yandan telefonundan birisi ile yazışıyordu.
"O adam benim 18 yıldır yanımda oldu ve bana gerek babam gerek korumam olarak bir zarar verecek olsaydı bence çoktan verirdi."
"Onunla ne zaman konuşacaksın peki?"
"Neden sordun ki şimdi?"
"İzin alacağım o gün yanında olmak için." Bana abartıyorsun diyebilirsiniz ama Merihin bu halleri beni hem geriyor hem sıkıyordu.
"Bilmiyorum kendimi hazır hissettiğim zaman onu da dinleyeceğim. Konuşmayalım daha fazla bu konuyu, lütfen." Son kelimeyi kısık bir sesle söylemiştim sonra da Merihin koluna girdim. Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp yanağıma bir öpücük kondurdu.
Merihi tam çözememiştim. Zaman zaman olan soğukluğu, sertliği kıskançlık değil korkuydu. Değer verdiklerini kaybetme korkusu... annemi kaybettiğim dönem tedavi almıştım ondan sonra da kendi kendimi iyileştirmeye çabaladım. Merihin yüreğinin en derininde bir boşluk vardı ve bende o boşluğu doldurmak için elimden geleni yapacaktım.
Telefonumun bildirim sesi ile küçük siyah çantadan telefonumu çıkardım. Nasıl kaydedeceğimi bilemediğim için üç nokta ile kaydetmiştim babamı.
...: Beyza'm
Siz: ne var? Konuşmak istediğim zaman yazarım zaten
Bu çok mu sert olmuştu? Neden bana cehennemi yaşatan insanlara bile kıyamıyordum.
Siz: bugün veya en geç yarın konuşacağız sana mesaj attığım zaman gönderdiğim konuma gelebilirsin
...: gelmez miyim tabiki gelirim
Bir şey yazacakken Merihin telefonumu elimden çekip alması ile kendime geldim. Araçtan küçük çantamı alıp indim.
"Güzelim ne diyeceğim sen bununla benim evimde konuşsana."
"Hayır Merih tarafsız bir bölgede bulaşmak istiyorum. Bana zarar verseydi bunun için geride kalan 18 yılı vardı çoktan bir şeyler yapardı."
"Tamam bir şey demiyorum. Paulo ile konuştum yoldalarmış."
"Alf bakalım bana kaç gün trip atacak." Dediğimde ikimizde gülmüştük. Merih eşyalarını bırakmak için kendi evine geçerken bende uzun zamandır aklımda olan evimin çatı katına çıkıp bir şeyler bulmayı ümit ettim. Her şey çok yarımdı. Bir yerde bir şeyler saklıydı ve gün yüzüne çıkmak için can atıyordu.
Salondaki çekmeceden orta boy bir el feneri aldım. Açık bıraktığım siyah saçlarımı rahatsız etmemesi için topladım.
Eski kapıyı açmaya çalıştığımda büyük bir gıcırtı çıktı. İrkildim istemeden. Gözüme ilk çarpan koliyi açtım. İçinden bir kaç paket açılmamış nevresim takımı, porselen tabak, el işi oya ve örtüler vardı. En dibinde de bir not. Gözlerim istemsizce dolup akmaya başlamıştı bile çeyiz olduğu belliydi bu kutunun içindekilerin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kuş Misali (Tamamlandı)
FanfictionBıktım; hepsinden, her şeyden, zihniyetlerinden... Bunları fotoğraf albümümü incelerken söylüyordum. Sevdiğim şeyi yapacaktım birilerinin bana dayattığı şeyi değil. Özgürlüğümü alacağım ve uçacağım her ne kadar kanadı kırık olsam da kuş misali uçaca...
