Kuş Misali (Tamamlandı)

Bölüm 2 -Plan-

Sabah Alf'in elimi yalaması ile uyandım. Her sabah beni böyle uyandırıyordu.

"Günaydın oğluşum." Dedim ve sarıldım. Komodinin ilk çekmecesini açtım ve mamasını çıkardım üvey annem aşağıda yemesine izin vermezdi çünkü o da benim gibi bu odaya mahkumdu. Kursa gittiğim zaman Cemal abiye emanet ederdim. O yemeğini yerken bende siyah şort ve kırmızı gömleğimi giydim. Saçlarımı topladığımda kurs için hazırdım. Alf'i ve onun çantasını da aldım ve aşağı indim ağır ağır.

"Aleda abinle en son ne zaman konuştun?" Babamın önce selam vermesini beklemek... onun yerine yeşil kar yağmasını beklerim daha iyi.

"Bilmem belli ki ayılamamış kim bilir nerelerde kimin yanında." Dedim aşağı inecekken babam kolumdan tuttu. Bir ara merdivenlerden düşeceğimi sanmıştım. Annem de böyle ölmüştü...

"Kolumu acıtıyorsun baba."

"Haddini bileceksin Aleda abinle ve annenle doğru konuşacaksın!"

"Gayet doğru konuşuyorum." Dememle tokatı yemem bir oldu. Acımamıştı çünkü alışkındım. Gülerek saçlarımı geriye attım ve babama döndüm.

"Hepinizden ayrı ayrı nefret ediyorum!" Aşağı indim kahvaltı yapacak değildim.

"Cemal abi gidelim."

"Nasıl isterseniz Beyza Hanım." Şu cehennemden çıkmıştım. Alf'i kucağına aldım ve kulağına doğru fısıldadım. "Yakında bitecek hepsi söz veriyorum." Arabaya bindim. Cemal abi ile konuşmaya kararlıydım.

"Cemal abi benim seninle bir şey konuşmam gerek sana güveniyorum biliyorsun."

"Nedir sorun Beyza?"

"Ben bu cehennemden kurtulacağım."

"Nasıl peki? Yardım etmek isterim?" Derin bi nefes aldım. Kaybedecek bir şeyim yoktu. İnceldiği yerden kopsun artık.

"Ben İtalya'ya kaçmaya karar verdim daha doğrusu yerleşmek sonuçta reşitim. Senden de bana ev ve uçak bileti bulmanı rica ediyorum. Kimse duymayacak bunu aramızda kalacak."

"Orada bir başına yapamazsın."

"Yapmak zorundayım. Ve yapacağım her türlüsü bu cehennemden iyidir. Sen yardım edecek misin?" Dedim umutla.

"Tabiki uçak biletini ne zamana alayım?"

"Gece olursa iyi olur babam ve Banu Hanım bu gece şirket yemeğinde olacak ben gitmeyeceğim abim olacak pezevenk zaten gece eve gelmez."

"Tamam ayrıca benim İtalyada bir evim var orada kalabilirsin istediğin kadar. Eşim öldüğünden beri hiç girmedim oraya eşyaları da var biraz temizlik ister sadece."

"Tamam ama ben sana kira veririm söyleyeyim. Çünkü ben kendi ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum."

"Onu kabul edemem Beyza. Sen benim kızım gibisin senden para almam."

"Tamam ama bir sorun sıkıntı falan olursa bana söyle tamam mı?"

"Sen de kendine çok dikkat ediyorsun." Gözleri dolmuştu. Birbirimize çok alışmıştık. Çok iyiliği olmuştu bana. Alf havlayınca güldüm.

"Alf de seni çok özleyecek Cemal abi."

"Bende onu ulan kerata elimde büyüdün he. Küçücük bir şeydi geldiğinde."

Gülerek ve sohbet ederek yolumuza devam ettik. Kursa girmek hiç istemiyordum. Ama planımı tıkır tıkır uygulamam lazımdı. Alf'i öpüp kokladım bol bol ve Cemal abiye bırakıp dershaneye girdim. Sayısal dersler vardı bugün çoğunlukla.

Boş bir yere oturup öğlene  kadar sıkıcı dersleri çektim. Bugün buradan kurtulacak olmak benim için çok güzeldi. Korkmuyordum çünkü canım daha fazla yanmazdı.

Son dersi ekip annemi ziyaret etmeye karar verdim. Çiçekçiden koca bir demet papatya aldım. Annem çok severdi. Onun artık olmadığını kabullenmek benim için çok zordu. Ayrı bir havası vardı kabristanın ağır adımlarla ilerledim. Annemin mezarının başına geldim.

"Anne papatya getirdim bak sen seversin." Mezar taşına sıkıca sarıldım. "Senin minik kuşunun her ne kadar kanadı kırıkta olsa uçacak anne." Mermere oturup toprağını avuçladım.

"Gidiyorum buradan kurtarıyorum kendimi. Seni kurtaramadım anne affet ama kendimi kurtaracağım." Yanında uzanır pozisyona geçtim. Kaç dakika, kaç saat orada öylece kaldım bilmiyorum telefonum çalınca kendime geldim.

"Efendim Cemal abi?"

"Neredesin sen?"

"Annemin yanındayım."

"Ben her şeyi hallettim şimdi seni almaya geliyorum."

"Yola çıkıyorum." Dedim ve kapattım. Annemin yanına çöktüm. "Elveda anne kızını gökyüzünden takip et tamam mı?" Sesim titremişti. Göz yaşlarımı sildim.

Kabristandan çıktığımda Cemal abi de gelmişti. Hemen arabaya bindim.

"Abi planı anlatsana." Cemal abi bana uzun uzun planı anlatmıştı geriye kimseye yakalanmadan evden çıkmak vardı sonrası kolay işti. Zaten en zoru ilk adımı atmak değil midir? Gerisi bir çorap söküğü gibi gelecek.

Eve gelince Alf kendisi odaya çıktı. Onu Cemal abi alacaktı bende plana göre babamlar ile geceye gidecektim orada kalabalıkta yok olmam kolay olurdu.

"Aleda gelecek misin? " Dedi babam. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim ve cevap verdim. "Bu şirketin bir hissedarı olarak tabiki geleceğim hazırlanmam 5 dakika sürer sadece." Dedim ve odama çıktım. Babam bu tavrımdan memnun kalmıştı.

Kırmızı ince askılı dizimin çok az üstünde biten bir elbise giyip hafif bir makyaj yaptım. Topuklu ayakkabılarımı da giyince hazırdım. Saçlarımı açık bıraktım. Çantamı aldım ve çıktım odaya son kez baktım. Bu gece buraya dönmeyecektim her ne olursa olsun.

Yemeğin yapılacağı yer bir oteldi. Geniş ve şık bir yerdi. Kaçış planım hazırdı planı aynen uygularsam kimse beni fark etmezdi.

Saat gece yarıma gelirken babamlar alkol almaya başlamıştı. Şuan hadi ben kaçıyorum desem tınlamazdı. Ama öyle bir aksiyona hiç gerek yok.

Otelin arkasına geldim yolda topuklu ayakkabımı attım. Sebebi ise kaçırıldım şüphesi yaratmaktı.

"Beyza bu taraftan arabaya bin hemen." Cemal abinin dediğini yaptım. O da hemen sürücü koltuğuna geçti. Evet özgürlüğüme çok az kalmıştı. Bitmişti her şey yepyeni ve kendi isteklerime dayalı bir hayat başlıyor.

Bölüm sonu

Beyza'nın İtalya macerası başlaşınn 👀