Kuş Misali (Tamamlandı)

Bölüm 11 -İstanbul-

Beyza'dan

İstanbula inmiştik. Korkuyordum ve garip hissediyordum. Havaalanında Cemal abi ile karşılaştım sinirle buraya doğru geliyordu.

"Beyza sen ne yaptığını sanıyorsun!" Hakan abi ve Merih aynı anda önüme geçmişti.

"Sen hayırdır?" Dedi Merih şuan burada kavga çıkması doğrudan magazine düşmek olurdu.

"Merih müsade et lütfen." Dedim sesimi titretmemeye çalışarak.

"E-Efendim Cemal abi?"

"Kızım sen yürek mi yedin? Bana abi beni buradan kaçır dedin elimden geleni yaptım sana yeni bir hayat kurdum. Sen buraya dönerek ne yapmaya çalışıyorsun!" Bu sinirine anlam verememiştim. Bana bağırınca istemeden gözlerimden Merih'in deyimiyle inci tanelerim aktı. Cemal abi sertçe kolumdan tuttu.

"Tekrar ne baban ve abin seni görmeden gidiyorsun."

"Yeter be! Kim olduğun beni ilgilendirmiyor ama karşındakinin bir kadın olduğunu unutuyorsun. Haddini bil!"

"Merih tamam, Cemal abi sende bilip bilmeden konuşma hem ben artık kaçmıyorum." Çıkışa doğru yürürken Merih yanıma geldi.

"O adam kim?"

"Sonra anlatsam olur mu?" Merih konuyu uzatmadan tamam dedi geçti. Merih sakat, Hakan abi kart cezalısı olduğu için bir gün kadar erken gelmişlerdi. Merih telefonda birisiyle konuşup sonra da birisinden anahtar teslim aldı. O sırada telefonumla meşguldüm.

@magaziingündemi: Aleda Öztürk kafaları karıştırmaya devam ediyor. Bir anda şehri terk eden sosyetik güzelin neden gittiği ve nereye gittiği tartışma konusuyken İstanbul'a milli futbolcularımız Merih Demiral ve Hakan Çalhanoğlu ile dönmesi kafaları karıştırdı. Bu dönüşün temelli mi yoksa geçici mi olduğu da ayrıca merak konusu.

@jsnxjsns: Admin Hakan'ı yazarken iki kere düşünseydin adam evli evli

@shbxskzhs: bu kızın yerinde ben olacaktım ah ah nereye gidiyorsun otur ye işte baba parasını

Yorumlar canımı sıkmıştı. Hiç bir şeyin aslını bilmeden bu kadar tutarsız yorum yapmalarına anlam veremiyordum.

"Bu gece benim buradaki evimde kalırız yarın da kafile ile geçeriz otele senin için bir sorun var mı?" Yüzüme sahte bir gülümseme takılıp başımı iki yana salladım.

Trafikle iyice çekilmez bir yolculuğun ardından sonunda Merih'in evine gelmiştik. Hakan abi bir arkadaşını ziyaret edeceğini ve onda kalacağını söylemişti.

"Tahmini ne zamandır gelmiyorsun buraya?"

"Bilmem çok hatta mecbur kalmadıkça gelmiyorum." Bir kaç pencere açtım içeriyi havalandırmak için. Saat 21.28'di yol yorgunluğu olunca uyumamak için zor duruyordum.

Merih en sonunda bana kalacağım odayı gösterdi. Üzerime gri eşofman takımımı giydim. Yatağa dümdüz uzanıp uyuya kalmışım. Gece 1 gibi uyandım su içtim odama geri dönmem ile çığlığı basmam bir oldu.

Örümcek vardı duvarda (bende bu canlıdan çok korkuyorum yazarken bile tırstım) buraya beni hiç bir kuvvet sokamazdı. Merihi rahatsız etmek zorundaydım.

"Merih uyanman gereken bir mevzu var." Uyanmamaya ant içmiş gibiydi en sonunda uyandı ama.

"Noldu bir şey mi oldu? Abin falan mı mesaj attı? Bir şey mi gördün?"

"Evet ve ben burada kalamam."

"Beyza biraz daha açık konuşsan."

"Odamda örümcek var." Gözlerini devirdi. Ne yani korkuyorum ne var bunda?

"Tamam öldürürüm."

"Hayır hiçbir canlı ölmeyecek."

"Ne yapayım peki? Konuşayım örümcek bey kız rahatsız oluyor şimdi gidin sonra gelirsiniz mi diyeyim?" Çok fena fikir değildi sanki.

"Tamam Beyza, sen burada yat ben orada yatarım."

"Hayır ya burada da varsa sen bana arabanın anahtarlarını ver arabada yatacağım."

"Saçmalamasan mı."

"Gayet ciddiyim ya bakma öyle korkuyorum." Oflayarak kalktı çekmeceden anahtarları çıkardı. Dolaptan iki tane pike ve bir yastık aldı.

"Ben götürebilirim."

"Seni arabada bir başına bırakacağımı düşünüyorsan baya yanıldın. Gecenin bir vakti iti var uğursuzu var."

Arabanın yanına gelince Merih ön tarafa geçti. Bana arkayı işaret etti. Orada her yeri ağrıyacaktı. "Merih sen eve gitsene bak her yerin tutulacak." Umursamadı bile. Aniden aklıma gelen şeyle doğruldum.

"Yalnışlıkla gaza falan basmazsın umarım."

"El freni çekili nasıl gitmesini bekliyorsun." (Yeni yeni araba öğrenmeye başladım umarım bu kural böyledir amin)

_______sabah_______

Birisinin cama sertçe vurması ile irkilerek uyandım. Belimde beni sıkıca kendine saran kollar yüzünden kalkamadım.

Lan bir saniye! Merih ne ara buraya geldi. Her neyse şuan bunu kendimle tartışmak istiyorum.

İkimizde uyandık Merih bir anda doğrulunca biraz fazla yakınlaşmıştık. Hakan abi bize çok tuhaf bakıyordu. Rezil olmuştuk.

"Ben size cidden bir şey demiyorum. Oğlum arabada ne işiniz var lan."

"Abi içeride örümcek olduğu için Beyza içeride kalmam dedi bende gecenin bir vakti onu bir başına bırakacak değildim."

"Bir örümcek yüzünden yani."

"Ya örümcek diyip geçmeyin ne yapayım ya korkuyorum."  İkisi de göz devirmekle yetindi.

Eve girince telefonumu elime aldım. Cemal abiden arama ve mesajlar vardı. Mesajlara girdim.

'Beyza en tez zamanda buluşuyoruz tek başına geliyorsun!'

'Sana yardım ettim o kadar sen kendi ayaklarınla geri geldin ne yapmaya çalışıyorsun ölmeye bu kadar meraklı mısın!'

'Öyleyse burada kalmaya devam et Burak şerefsizi gerekeni yapar. Delirmiş gibi seni arıyor.'

Kapıyı kapatıp yatağın üzerine oturdum. Dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım. Bana karşı bu kadar sert cephe almasını anlamdıramıyordum. O adam benim burada en güvendiğim pardon tek güvendiğim kişiydi ama beni şuan dinleme gereği bile duymuyordu.

Bölüm Sonu

Örümcekli kısmı yazarken aşırı gerildim çünkü bende çok korkuyorum.

Sonraki bölümde canımız milli takım olacak

Görüş, düşünce,  istek 💙