KAÇAK GELİN (TAMAMLANDI)

GERÇEK AİLE

Dolabın içinde, bir kaç tane de yeni kıyafet vardı. Sanırım kolilere, halam alıp koymuştu. Nikahımda, babam da o da yoktu, içim sızladı. Babamın yokluğuna zaten alışıktım da halam.    Halamın bende emeği çoktu, o yüzden onun nikahıma gelmesini çok isterdim. Abisi gelmedi diye gelememiştir, onu çok iyi tanıyordum.  

Aklım ermeğe başladıktan sonra her yaz halamların yanına gitmiştim. Yüzmeyi sayesinde öğrenmiştim. Annemden kaçıp, onlara sığınıyordum. Bazen keşke halam benim annem olsaymış diye düşündüğüm doğrudur.

Eskiden yan komşuları olan Sevinç Teyze, halamın can ciğer arkadaşıydı. Halamla ikisinin yediği içtiği ayrı gitmezdi. Sevinç Teyze beni de çok severdi. Vaktiyle babama yanıkmış. Son gittiğimde öğrenmiştim.

O da halam gibi hiç evlenmemiş. Talipleri olmuş olmasına ama o evlenmek yerine okumayı seçmiş, bankacı olmuş.

Kuzey Bankta şube müdürlüğüne kadar yükselmiş. Vaktiyle belki okursam, Ümit beni fark eder diye düşünmüş ama babam birgün, pat diye annemle gelivermiş. Zaten sonrasında da gözü annemden başka hiç kimseyi görmemiş. Annemle babam evlendikten sonra yine de Sevinç Teyze, kimseleri beğenmemiş. Bekarlığı tercih etmiş.

Bunu duyunca çok şaşırmıştım. Halamlardan eve dönünce babama;

— Annemin nesini sevdin?, diye sormuştum çünkü Sevinç Teyzeyi gerçekten çok severdim. Bu olayı öğrenince, babama içerlemiştim. Belki ben ve abim dünyaya gelemeyecektik ama bence Sevinç Teyze ile babamın bizden çok daha mutlu çocukları olacaktı.

— Annen benim için Peri Padişahının kızıydı. Ulaşılmaz, erişilmez. Babası mahallenin tanınan abisiydi. Kahve işletiyordu o zamanlar. İki kızı var ikisi de güzel mi güzel. Ben mahalleye yeni gelmiş, gariban hocayım. Anneni görür görmez vuruldum ama o benim yüzüme bile bakmadı. Mahallenin kötü çocuğuna vurgundu, bunu da oralarada bilmeyen yoktu. Nasılsa bir tek babası duymamıştı. En sonunda bu ilişki babasının da kulağına gitmişti.
Babası öğrendikten kısa süre sonra duydum ki annen nişanlanmış. Yine mahalleden birisi. Mahallenin en zengini. Eşini bir kaç sene önce kaybetmiş, olgun bir bey. (Kibar babam yaşlı diyemediği için "Olgun", demişti.)
Dünya başıma yıkılmıştı sanki. Bu arada okullarda tatile girdi. Öğrendim ki hemen düğün yapacaklarmış. Ben de eşyalarımı toplamaya başladım. Annemlerin yanına gideceğim. Evli bir kadına sevdalı olmak bana yakışmaz, tatilde unuturum falan diye düşünüyorum. O sırada kapım çalındı. Öğrencilerimden birisi.
"Öğretmenim bunu size Filiz Ablam yolladı", dedi ve koşarak merdivenlerden inmeye başladı. Kağıtta;
"Beni kaçır" yazıyordu. Neden, niçin sormadım. Beni neden seçtiğini hiç düşünmedim bile. Kaçtık evlendik. Birbirimizi tanımıyorduk. Tanıdıkça ben yüzü güzel, huyu kötü bu kadını sevgimle değiştirebileceğime inandım ama başaramadım. Kaçırdığım için suçluluk da duyuyordum. O arada abin doğdu derken yıllar geçti. Anlayacağın kızım ben hayalimde yarattığım kadına aşık oldum. Annen öyle değil diye de bırakamadım, değişir sandım, demişti üzgün bir ifadeyle.

Hayatını annemi mutlu etmeye adadığı için babamın gözü, kendisi, evlatları dahil kimseyi görmemişti. Belki Feyyaz'la evlenmeseydim yine görmeyecekti. Her şerde bir hayr vardır ya işte bizim şerrimizden çıkan hayr da bu olmuştu.

Biliyorum hiçbir çocuk anne ve babasının ayrılmasını istemez ama annemin hegemonyasından kurtulmamızın tek yolu da onların ayrılmasıydı. Hala daha onu özlüyor olsam da halam bana daha iyi geliyordu.

Halam her zamanki düşünceli halam, nikaha gelemediği halde gönül koymadığı gibi, bir de üstüne bana alışveriş yapmıştı. Halamın maddi durumu iyiydi. Hiç evlenmediği gibi dedemden ve babaannemlerden miras kalan arsa, deniz kenarında olunca, çok değerlenmişti. Sevinç Teyzenin yardımıyla hatrı sayılır miktarda bir paraya satmıştı. Zaten annemle arasındaki en büyük problemde bu olmuştu.