Ç.I.Ç.E.K | Yarı Texting

《42》.

~1 Hafta Sonra~
Babama açıklama yaptığım akşamki olan Merih ile konuşmamız beni çok rahatlatmıştı. Ve... o gerçekten fazlasıyla babama benziyordu, fiziksel olarak değil ama karakter açısından çok ama çok fazla benziyordu hem de. Babamın gençlik yıllarındaki tavırlarını bilmiyordum ama mutlaka annemden anlatmasını isteyecektim.

Gece Merih ile konuştuktan sonra eve gitmiş ve anneme daha sonra konuşmak istediğimi belirterek odama girmiştim. Hem fiziksel hem de ruhsal olarak yorgun olduğumdan olsa gerek sayı saymama gerek kalmadan uyumuştum.

Mis gibi tatil sabahına uyanmak gibisi de yoktu. Okul yok, ev ödevleri yok, not derdi yok, yazılılar yok... ama füze gibi yaklaşmakta olan bir üniversite sınavı var! Daha tatilimin ilk günlerinde strese kapılmayacaktım tabi ki... ve sonuçta bir sözel öğrencisi olarak işim çok daha basitti(!) Yapmam gerekenlerin en başında bütün edebiyat dönem ve toplulukları, ve bu toplulukların yazarlarını, yazarların da eserlerini ezberlemem gerekecekti. Sadece bu değil, bunun yanında Tarihteki dönem ve inkılaplar, coğrafyadaki dağlar bayırlar da tuz biberi olmuştu. Ne harika(!)

Fazla kasıntıya gerek yoktu ama asıl endişem Merih içindi. Bu hafta sınava girecekti ve ben ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Olabildiğince kafasını bulandırmayıp az görüşmeye çalışıyordum. Gerçi o ineğin önde gideniydi, son bir haftayı hatta tüm seneyi yatarak geçirse bile çok kolay dereceye girebilecek bir tip vardı onda...

Babama gelirsek... buzlarımız yavaş yavaş erimişti. Sadece bir tık mesafeli duruyordu ve bu durumun da en kısa zamanda çözüleceğine Merih'in inek olduğuna emin olduğum kadar emindim.

Bunun dışında henüz başlamış yaz tatilim çok da aksiyonlu geçmiyordu. Günümün tamamını film izleyerek ve dondurma yiyerek geçiriyordum. Tatil rotasyonum instagram dahil olmak üzere gayet eğlenceli(!) geçiyordu.

Halamların gelmesiyle köye gitmek için bol bol dua etmiştim  sadece. Sinem ile köyde çok eğleniyorduk, en azından eve tıkılıp kalmıyorduk. Babam halamla gelip gelemeyeceklerini konuşmuştu ve onların yanıtı ise 'bayramda biz geldik şimdi siz gelin' olmuştu. Mükemmel haber ve mükemmel tatildi ama babamı ikna etmek için bir taraflarımı yırtmam yeterli olmamıştı. Sonuç olarak tatil rotasyonum: film + instagram.

İnstagramdaki gereksiz tatil storylerine birer küfür daha savurduktan sonra yeşil saçlı bebeğimi kucağıma aldım.

"Evvvvveeeeet, sıradaki durağımız neresi olsun bebek?" Dedim eğleniyormuş gibi yaparak. En azından eğleniyormuş gibi yapabilirdim.

"Hmmmm, demek dizi izlemek istiyorsun. Sıkılmıştık zaten bir değişiklik olur." Dedim yine. Kucağıma bilgisayarı alıp internette dizi aramaya başladım. "Ne izleyek?" Dedim bebeğin suratına eğilirken.

"Hayır, The Originals izlemeyeceğiz." Ah, yeşil kafalı aptal bebeğimin tam bir Klaus hastası olduğunu söylememiştim sanırım.

"Sana Klaus melez diyorum hâlâ vampirlerle kıyaslıyorsun... yok sana orcinıls morcinıls. Onun yerine zibilyonuncu kez Karayip Korsanları izleyeceğiz, kudur." Bebeği kucağımdan itip yanıma düşmesini sağlarken zibilyonuncu kez olmasına rağmen yine Karayip Korsanları'nı açtım.

"Kapat çeneni seni sürtük!" Bebeğe yan gözle baktığımda tepe taklak olmuş duruyordu. Onun bu haline acıyıp tekrar kucağıma aldım. Filmi yenice başlatmıştım ki babam yanıma geldiğinde duraklattım.

"Kendi kendine mi konuşuyorsun? " dedi düz bir şekilde. Gülememek için kendini tuttuğu çok belliydi ve bunu saklamaya çalışması daha komikti.

"Sayılır,"

"Kendi kendine konuşanlara ne derler biliyor musun?"

"Böyle olursa gidişatım o yönde. Ayrıca iyi işte, tescillenmiş olurum." Alayla sırıtsa da kendini toparlayıp kaşlarını kaldırdı. "Şu konuştuğun sarı kafalıyla niye buluşmuyorsun, yapmadığın şey değil." Ahhh! Yine başlıyorduk. Bilgisayarı kapatıp ortadaki sehpaya bıraktım.