Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

O'na Tutulmak

Duygularında bile mantık arıyorsun. Aşktan kaçmanın mümkün olduğunu sanıyorsun. Ve en acısı sevmenin nedenini arıyorsun. O'nun adını duyunca gülümseyebiliyorsan, neden hala bir sebep arıyorsun? Sevmek için sadece "O" gerekirken, neden hala mantığının arkasına sığınıyorsun? Sen sevdadan korkuyorsun. O'ndan kaçmaya çalışırken, aslında O'na tutuluyorsun. İnkar etme, kendimden biliyorum. Senden kaçarken, sensizliğe tutuldum ben de. Seni sevmekten korkarken, gidişin çarptı beni de. Ve tam alışmıştım yokluğuna, en ummadığım anda tekrar çıktın karşıma. Şimdi kaçacak yerim yok ve sığınabileceğim tek yer senin yanın. Bu kadar kör müsün gerçekten? Seni sevdiğimi göremeyecek kadar hissiz misin be sevdiğim? Yakınında olup sana ulaşamamak gibi bir cezayla sınanırken,senin bunları görememen çok acı. 

Ben hiç bırakmadım, adını duyunca gülümsemeyi. Neden aramaktan da vazgeçtim artık. Hala o şarkı çalıyor, senden kalan tek "Portre" olarak. Mutluluğu birlikte yaşamak varken, gülüşünün en tatlı halini uzaktan izlemek çok acizce bir durum.

Batırdığım tüm duygularımı su yüzüne çıkardın. Unuttuğumu sandığım ne varsa hatırlattın bana. Sana bakmaya hakkım yokken bile, seni sevmeye nasıl cüret ettim ben? Keşke hiç girmeseydin hayatıma tekrar, bana bu ikilemleri yaşatmasaydın. Unuttum dediğim an, karşıma çıkmasaydın. Gelmeyeceğini bilmek mi daha kötü, yoksa beni bir daha sevmeyeceğin mi; işte buna daha karar veremedim.