Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Karşı Karşıya

Tarih:24 Eylül
Yine aynı adımlarla, aynı bakışlarla hiç değişmemiş gördüm seni. Aylar sonra aynı insan çıktı karşıma. Sen aynıydın be çocuk. Benden çok şey geçti. Ben çok değiştim senden sonra. Bakışlarım tutsak, yüreğim uyuşmuş, yürüyüşüm hissiz, saçlarım kısa..
Küçük bir şehirde ufak bir karşılaşma, ansızın karşımda..
Yüreğim önce sağ yaptı tanıdığım bir yabancıya, sonra sola kaydı adımlarım. Ve sonra yüreğimin yabancısı uzaklaştı benden, ansızın köreltti ánımı.
Geçip gitti kördüğümüm, öylece geçti herkes gibi, herkesleştiremediğim.
İki Ben'im benliğimi sildi gecenin 11 sularında, "İyi Geceler" diyemediğim.
Öyle güzeldin ve öyle kalmışsın be çocuk sen, benden silinen her şey karışmış anlarımıza.
Seni gördüğümde ellerimde keskin bir bıçak taşımış gibi kestim tüm iplerimi. Kanattım ne var ne yoğumsa. Hayır, dedim şimdi olmaz, olmamalı. Sabret Tartuç bak, kimse bilmez kimse anlayamaz seni. Buna hiçbir insan evladı hazır değil. Yapma sakın durma orada.
Yürümeyi unuttum o andan sonra, uyuşan tek şey yüreğim değilmiş.
Sana dur diyemedim, gitme diyemedim. Öylece gittin bari öylece geçip gitme diyemedim. Sana arkandan bile bakamadım be oğlum. Sen öyle aktın hissiz kaldırımların hissiz caddesinde. Sana haykıramadım yüreğimi. Sana dökemedim eksikliğimi.
Sana dair diyeceklerim, kaldırımlara döküldü ve ben toplayamadım hiçliklerimi.
Ne güzel gittin be çocuk, hiç değişmemiş gözlerin; adımların aynı sinirle, sanki tüm insanlığa küfredercesine..
Rüzgar gibiydin, ruhumu savurdun birkaç saniye fakat üşümem geçmedi ..
Evet Tartuç, iyi bak şu yanından geçene, bu sana dair ne varsa yıkıp geçti. İyi tanı o yabancıyı, o senin acılarının yegane sahibi. O senin İki Ben'im diye yüreğinde taht kurduğun.