Bugün biriyle karşılaştım. Adımlarında hayatı boşvermişliği vardı. Gözlerinde yarım bırakmışlığı vardı birilerini. Göz göze geldik sonra. O an kalakaldım işte. Duraksadım. İnanabiliyor musun, sen sandım onu. İçim acıdı. O da herkes gibi senin yansımandı işte. Burası bir çöldü ve serapların en lanetliği hüküm sürüyordu burada. Başımı çeviremedim. O geçti yanımdan ve ‘Bingoo!’ bu sefer de aynısı oldu. Yine sen geçtin benden ve ben senden (vaz)geçemedim.
Tanımadığım bir insanda seni aramak neden? Neden tüm insanlarda senden bir şey arıyorum? Demez mi insan “Fazla uzattın bu meseleyi, kendine gel artık.” Diye? Hala sendeyken gelemedim ben kendime. İnan nerede olduğumu da bilmiyorum. Artık başım eğik yürüyorum, seni ve senin gibileri görmemek için. Seni görmek için kat ettiğim yollar vardı bir zamanlar, şimdiyse seni rüyamda bile görmemek için uyumuyorum artık. Korkuyorum anlıyor musun, senden kopmaya çalışırken bunu başaramamak tarifi anlatılmaz bir acıda.
Çok benzettim onu sana. Aslında tek bir ortak noktanız vardı: Yabancıydınız benim hayatımda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senliğinde erimiş bir şarkı benliği
RomanceSeninle kavrulmuş tüm şarkılar, yokluğunda biz'liğine kavuştular.
