Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Senin Yolunda

Yine dayanamadım sana geldim bugün. Senin yolunda kayboldum yeniden. Artık senin yolundaydım. Yolun sonu, sana çıktı nihayetinde. Bekledim ama bu sefer. Belki adımlarında anlam bulur şu kaldırımlar.

Yoktun, beklemeye değer miydi bilemedim o an. Çünkü seni görmek demek; ruhumun legolarından mezar inşa etmek gibiydi. Kayıp lego parçalarından, eksik bir mezar...

Çalsam kapını, buradayım gel, desem; kaç cenaze kalkar ardımdan? Kaç umudum uçar gökyüzüne? Sana olan sevdam nereye gömülür?

Çalıp kaçsa mıydım zilini, bir ufacık haylaz çocuk gibi...

Ya da bir dilenci gibi aşk mı dilenseydim gözlerinden?

Ya da eski bir dost gibi "Merhaba" mı deseydim, "Hoşça kal'madan, görüşürüz" diyerek sonunda?

Ya da durup bekleseydim seni köşe başında, belki iki saniye Cenneti keşfederdim gözlerinde.

Olsun. Sen olmasan da benim sana yazılmış bir sevdam var. Sayfalarca, bıkmadan, usanmadan yazılı olduğun bir aşk var. Sensizliğinle erimiş bir ben var... Artık gelsen de gelmesen de bir yürek bıraktın ardında, sadece senin için atan.

Seni sorsam hayallerime, adresin belli yüreğimdesin.

Yüreğini takip et desem,

Karanlıkta boğulursun.

Yollarına hecelerimi döktüm,

Beni şiirimden takip et.

Öyle ya, onlar da senin benliğinde, senin sevdanla kavruldu şu asfaltlı sokaklarda. Hoşçakal'ma görüşürüz sevdiğim...