Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Gönülçelen

Seninle bu gece daha buluşuyoruz, aynı şarkının rıhtımında. Gönülçelen çalıyor ruhumun derinliklerinde. Sigara içseydim hakkını verirdim bu şarkı her çaldığında eminim. Sigaranın zararından değil de sanırım bu yüzden şükrediyorum sigara içmediğime. İçseydim izi kalırdı bu şarkının nakaratı boğazımda. Dumanını sözlerine katardım, çok konuşmayı bırakır; sadece susardım melodisinde. 

Senin neden sustuğunu da şimdi daha iyi anlayabiliyorum. Neden şarkı dinlemeyi sevmezsin bunu da şimdi çok iyi anlıyorum.

Bir insan neden sevmez ruhunu imgeleyen şarkılara dokunmayı? Bunu şu andan beri anlayamamıştım ta ki açtığım şarkı iliklerimi hüzne örünceye dek. İliklerim sevdana karıştığı günden beri her bir nefeste düğüm düğüm oluyorum. 

Ve zaman geçtikçe tüm gizemlerin kapısı aralanıyor. Sana hak veriyorum bazen ya da sitem ediyorum her bir cümlene. Ama anlayabiliyorum en azından geçmişte anlayamadığım her bir can yakıcı sözlerini.

Sen şimdi yak bir sigara benim yerime. Artık susma vaktidir küllerimden iliklerime.