Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Mahkum

Seni yazmadığım günler korkuyorum, seni içimde öldürmeye.

Ne ben bir katilim senin gözünde; ne de senin yüreğin kurban, benim sonsuz hislerimde.

Bir bıçağı konduruyorsun yüreğime usulca ve sonra damla damla akıtıyorsun sana olan tüm sevdamı kağıtlara. Bu cinayet değil sevdiğim. Bu kağıdın kalemle tanışması tüm yasaklarda.

Seni öldürmek demişken, bazen düşünmüyorum değil. Hangi sayfada boğsam seni ya da hangi sayfada kessem nefesini? Ama ben içimi sıkarım da, boğamam seni. Diyorum ya ben bir katil değilim sevgilim; seni sevmek suçlu değil, arafında cennetlik eder beni. Zanlı sayarsın sen beni yüreğinde, yasaklarsın gülüşünü gülüşümde. Ama o bıçak senin ellerindeyken, bilmezsin ki aşk tüm mahkumlara af çıkarmaktı gülüşünde. Ben bir mahkumum senin hecelerinde. Bir af çıkarsan hislerime, bağışlanır tüm yasaklarım aşkın küçük evreninde.