Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Yeni Masal

Numaranı sildim dün gece. Sonra güldüm kendi halime. Mesaj atmamak, aramamak için silmiştim numaranı. Ama ezberimde olan numara beni yine kandırdı.

Yenilgilere uğramış bir ruhun yürek kırıklıklarını yaşıyorum. Yüreğim kırık, ruhum bitik, kelimelerim yorgun savaşçı. Seni kaybetmek gibi bir yenilginin ortasında nefes almak tüketiyor beni. Çünkü senin olmadığın her saniye birer ömür törpüsü gibi. Ve en acısı da seni kazandığımı sandığım an meğer kaybetmişim. Hayır, affetmiyorum seni. Çünkü yediremiyorum hafızamda kayıtlı olan anıları, numaranı. 

Karalayamadığım sayfalarım var benim. Ve her sayfada sana olan duygularım iz bırakıyor benliğime. Güçsüzlüğümü saklamak için "Güçlüyüm" demek ağrıma gidiyor. Çünkü inan, güçlü değilim ben. Kendimi kandırıyorum sadece, seni unutmak için. Seni unutmak için diyorum; çünkü başka çare kalmıyor geriye.

İnsan unutmak için sever mi? Unutmaya çalışırken sevgisi biter mi? Peki ya unutamıyorsa hangi kimliğe bürünmeli? Hangi maskeyi takmalı? Seni unutamazken yoluma devam edemiyorum ve kalmadı yeni bir maske cebimde.

Nereye kadar sürer böyle?