Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Aşırı Dozda Sensizlik

Kaybetmekten korkmalı insan severken. Sevdiği gidecekmiş gibi yaşamalı, hem de sevdiği hiç gitmeyecekmiş gibi sevmeli. Mesela ben; hiç gitmeyecekmişsin gibi sevdim seni. Gideceğini unutup sana kurdum tüm yaşamımı. Aşırı dozla saplanan sevgi bağımlılığa dönüştürdü kendini. Evet, bir bağımlıydım artık ve yokluğundaki tüm krizlerim aciz bir yürekte dozunu kaçırdı her gün. Göz altlarımda biriktin bazen, uykusuz gecelerimde seni yazarken.  Uyuşan parmaklarım yazamıyordu seni bazen. İçimde birikiyordu tüm duygularım ve biriktikçe uyuşturuyordu kalemimi satırlarımda. Sonra altın vuruşu yapıyordum kalemimden satırlarıma. Duymak istemiyordum sensizliğin hecelerini. Enkazında toparlanamayan bir ruh, ölümle burun buruna bir yaşamın arasında geçip gidiyor. Bin doz yenilgiyle hep seni sayıklıyor.