Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Geç Olmadan

Yazmak istemiyorum seni bazen. Sonra fark ediyorum, seni sadece yazarak yaşayabiliyorum. Seni sadece yazarak hissedebiliyorum ruhumda. Yazılarım buluşturuyor bizi aynı rıhtımda. Sessizliği anlamlı kılıyor bakışlarımız. Bir kare fotoğrafın anlatıyor seni bana. Dertleşiyoruz uzun uzun. Sonra "Manuş Baba" katılıyor aramıza. "Bu kalp sensiz de atar." diyerek vuruyor damgasını masamıza. Hüzünü çağırıyoruz ruhumuza. Geldiysen eğer, beni üç kez ara yüreğinde. Eğer gelebilirsen buraya, musallat ol ruhuma. Özlemek sen de anlam buldu. Ve sen de lanetlendi en belalı hislerimde. Ruhun diyorum, ne kadar uzak kaldı soframıza. Sesin neden yankılanmıyor burada? Bakışların neden yüreğimin uzağında? Nefesini ruhumda hissetmek istiyorum. Şiirlerini bakışlarıma kazı yeter ki.

İçimde sana bitmeyen bir sevda var. Geldiysen eğer, gelebilirsen eğer, geç oluyor sevdiğim, korkuyorum. Unutmak gibi bir günah işlemekten ve yokluğunun en ürkütücü saatlerine alışmaktan korkuyorum. Benliğim alışırsa yokluğuna, sensizlik gibi bir günahı tövbe saymam ruhuma.