Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Buralar Eskiden Mutluluktu

Sana mutluluklarımdan bahsetmek istiyorum bugün ve de hoşlandığım birkaç şeyden..
Bir kitabı okumaya başlamadan önce rastgele bir sayfasını açıp rastgele cümlesine bakarım. Yüreğime dokunuyorsa o iki satır; o gün benden mutlusu yoktur, emin ol.
Yeni bir şarkı keşfettiğimde beni sakın yeryüzünde arama. Ben havalarda olurum tüm gün boyunca. İlk kez dinlediğim şarkılar mutluluğumu ikiye katlar benim.
'Bu Adam Fezadan' adlı bir şarkı var, bilirsin ya da bilmezsin. O şarkıya sigarayla eşlik etmeyi çok severim mesela.
Gece saat iki buçuk civarı çay içmeyi de çok severim. Bu beni dizginler, kendime getirir.
Üşengeç olmama rağmen yürümekten keyif alırım ve koşmaktan nefret ettiğim halde onu bile sevmiş olduğum zamanlar var ceplerimde.
Mutlu olmak için çok fazla şeye ihtiyacım yok gördüğün kadarıyla. Benim hayatım belli aslında fazla sıradan. Küçük şeyciklerle mutlu olup koca afetlerle yıkılıyor dünyam. Eşitlik sıfır, elim eksilerde..
'O topa hiç girmeyelim, ben gerçekten top tutamam' demiştim bir defasında sana. Sanki ben bir kaleciyim, seyirciler adımı sayıklıyor küfürlerle ritim tutarak. Dediğim gibi batırıyorum ya da battı tartuç yan gider!
Baksana mutluluk temalı bir yazıya başladığım halde sonunu dramla sonlandırıyorum. Sence de bu çok üzücü değil mi ?
Toplar yığınla çevreledi bünyemi.
Abartma sen de, dediğini duyuyorum.  Topları sen attın, çok fazla abartmadın mı bu top sayısını ? Zaten bir tanesi yeterdi takılıp düşmeme. Şimdi tartuç yerle yeksan..