Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Son Çırpınışlar

"Sen kaçtın, ben kelime bulup seni tutamadım.."

Çok şey ifade eder şu kelimeler. Her bir kelime çağrışım yapar zihnimize. Mesela ben, aşk deyince adını kazıtmışım zihnime.. Sevmek dediğimde, seni sevmek en güzelidir. Ama bitmek dediğimde biz bitmemeliydik. Gitmek dediğimde aklıma sen gelmemeliydin. 

Aşk zaten bundan ibaret değil midir ? Hep birileri sever, birileri gider.. Hatta aşk sana korkutucu gelirdi. O yüzden sevmeyi bile son anda kabullendin, her şey biterken, birbirimizden kopmuşken..

İhtimalleri silip sevdiğini kabullendin. Çünkü artık bir yol çıkmıyordu ikimize, öyle değil mi ? İşte şimdi cesur oldun Şiirden Adam, ilk kez kabul ettin gerçeği. Peki nasıl bir duyguymuş bu sevip de kavuşamama hikayesi ?

 Arka planda seninle göz göze geliyoruz bazen. Sanki fısıldıyorsun yüreğime, ikimize ortak bir yol kurduğundan bahsediyorsun.. Sonra gözlerine bakıyorum, korkularını görebiliyorum bir şekilde. Git, diyorsun bana, bağımızı göz ardı ederek. 

Kendi içinde korkuların var anlayabiliyorum. Ama hazır cesur olmuşken, neden hala kaçmanın peşindesin ? Hepimiz kendi korkaklığımız yüzünden kaybetmedik mi bu konuda zaten..