Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

Sen'cil

Seni yazdıkça daha çok vuruluyorum sana. Bana demiştin ya; yazma diye, eğer yazmazsam seni azalırsın benden günden güne. Korkmuyor musun unutulmaktan? Seni sevmezsem yüreğin hiç mi acımaz? Unutulmak hissi çok ağırdır, kendimden biliyorum. Taşıyabilir misin bu yükü merak ediyorum. Yıkmaz mı seni unutulmak? Hayatıma devam edebildiğim gün acımaz mı için? Kendini hiçliğin zirvesinde hissetmez misin?

Mesela sen beni unuttuğun gün, boşluğa düşmüştüm. Yok öyle bir boşluk ama. Sanki her yer karanlık, ülkede elektrik sonsuzluğa uğurlanmış. Zaten seni gördükten sonra ülkede elektrik kesildi. Ne dersin nedeni sen misin?

Çok mu bencilce olur 'beni unutma' desem? Zaten aşk bencillik üstüne kurulup sonra paylaşılıp tekrar bencilliğe dönüşmez mi? Bak sen giderken ne kadar bencildin. Kızmıyorum sana, aşkın doğasında var bu. Ben de bencillik yapıp beni unutma diyorum işte. İkimiz de benciliz yani, sen kendine aşk'sın, ben sana aşık... Ya da ben sen'cilim. Çünkü bunun adı bencillik olmamalı, bu düpedüz sencillik!

Nasıl anlatsam... Ben yokum düşünürken, sadece sen varsın düşlerimde. Başkasını düşünmem ben, sen varsan hayallerimde.

Teşhisim belli, ben sencilim.