Monopoly oynar gibi hep başa dönüyorum. Ama hep iflas ediyorum. Hep aynı şeyler kopuyor yüreğimden. Herkes sana benzerken benden azalıyor,kopuyorlar yüreğimden.
Seni kazanmak için başladığım bu oyunda, attığım zarların hepsi sana çıkıyor. Kazandığım tek şey gurursuzluğum.
Şimdi sen dönmüyorsun ya bana, ben de başa dönüyorum tekrar: Seninle tanıştığım güne. Sonra seni tekrar kaybediyorum. Kazanmak ve kaybetmek arasındaki o ince çizgi, yaşamımdan senliği sildi. 'Sensiz olmaz' demiştik bu yola başlarken. Seni kaybettim ama sensizliğin hep benimle.
Seni görmek umuduyla yeşerttiğim çiçekler, sonbahar mevsimindeler. Bir bir koparıldılar umutlarından. Hani sana, sana ihtiyacım var, demiştim ya aslında çiçeklerin sana ihtiyacı var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senliğinde erimiş bir şarkı benliği
RomanceSeninle kavrulmuş tüm şarkılar, yokluğunda biz'liğine kavuştular.
