Senliğinde erimiş bir şarkı benliği

60 Saniye

Hepimizin hayatında birkaç kısır döngü vardır. Bazı şeyler tekrarlanır gün içinde, hafta içinde, ay içinde..
Ben tekrarlayıp tökezlemeyi birbirine çok güzel harmanladım biliyor musun ? Önce ağladım, sonra şarkı açtım, sigara yaktım. Kafamı dağıtırken dağıldım. Dışarı çıktım nefeslenmek için, heveslerim buharlaştı. Sonra toparlandım, gülümsemeye başladım, sigarayı sigaramla yakmadım. Ama aktı o yaş gözlerimden, ben yine tekrarladım kırığımı. Yaşlar akana kadar toparlamış sayıyorum kendimi. Sonrasında 60 saniye geçiyor, 60 ömürlük saniye.. Kısa gibi görünen ama tüm yaşayışı önüne serebilecek an dizilimi.. Ben orada bitiyorum işte.
Bir tanıdığım, "Kendini çözmek için güzel bir süreç", dedi. Ben artık Sudoku'ya döndüm haberi yok. Kolaysa gel sen çöz, diyemiyor insan. Bak ben bu kadarım, fazla eksik kaldım diyemiyorum.
Sudoku'da satırdaki sayılar farklı, her ne kadar sayılar birbirini tekrarlasa da. Benim hayatım da aynı sudoku gibi işte. Her satırım için farklı yaş akıyor yüreğimden ama ağlamayı usanmadan tekrarlıyorum. Sudoku'yu anlayan çözer kolaylıkla. Beni keşke sen sevseydin diyorum.
Sen bu yazıyı okurken kaç ömrüm aktı satır arasına bilemezsin. Kaç 60 saniye geçti gözlerimden..
Sen de yorgunsun çok, biliyorum. Keşke dinlenmeye gelseydin o 60 saniyelerde, belki kesişirdi umutlarımız. Belki huzur bulurdu yüreğin, keşke karşılaşsaydık aynı bekleyişlerde. O zaman sen yorgun olmazdın, umutlarımız kırılmazdı, tekrarlanmazdık süre içerisinde, hayal kurmaktan korkmazdım ben. Keşke fark etseydin, bir tek sen fark edemedin. Keşke görseydin.