Haklısın. Hiç gelmediğin kadar haklısın. Sustuğun kadar konuşkansın. Güldüğün kadar sahtesin. İçimdeki çelişkilerin, zıtlıkların doğduğu yersin. Evet, çok haklısın. Söyleyemediğim ne varsa haklısın. Sana yazamadığım ne varsa toptan yüreğine yağsın. Eritsin o içindeki zalimliği, akıtsın yüreğinden sevgisizliği. Ve her zaman, her saat hecelerim ruhuna fısıldasın. Duy beni bu sefer. Bu sefer son duyuşların olacak çünkü. Çok durdum burada. Gidiyorum artık yüreğinden. Ben zaten yokmuşum, bir var sanmışım kendimi. Ama varlığımı soyutlamışsın sen. Yok etmişsin beni.
Hiç bu kadar yok sayılmamıştım ben. Kimseye kırılmamıştım böylesine. Susup bir köşeye sinmemiştim. Sığınmamıştım gölgeme. Yazık ki, uğruna yaktığım ne varsa, hiçbirisi değmedi sana. Durdum, düşündüm. Yazdığım yazıların sahibi sen olmamalıydın. Sana kirlenmemeliydi bu sayfalar.. Aslında seni sevmeye pişman değilim, akıttığım yaşlar haricinde. Sadece böylesine gitmen yakıyor beni. Benim halim kalmamışken kırılmaya, sen koşarak gidiyorsun uzaklara.
Haklısın, artık gururlu olmalı bu yolda. Attığım her adımda kararlı davranmalıyım. Seni sevdiğimi sandığım ne varsa kırmalıyım. Senin gibi olmalı, onlara acımamalıyım.
Ve bugün, hiçbir güne benzemez artık. Silinen yaşların melodisi kırık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senliğinde erimiş bir şarkı benliği
Roman d'amourSeninle kavrulmuş tüm şarkılar, yokluğunda biz'liğine kavuştular.
