Jaehyun, uyuyan melezin üzerini örttükten sonra saçlarını karıştırdı. Fazlaca şımarık ve haylaz olsa da Jaehyun onu seviyordu.
Hem o olmasaydı çok sevdiği yeğenleri de olmazdı. Dört yaşındaki yeğeni Jimin ile fazla vakit geçirmeye fırsatı olmamıştı, onu da çok seviyordu fakat bu ufaklıklar her geçen gün Jaehyun'un gözlerine önünde büyüyorlardı.
Onlara karşı içinde inanılmaz bir koruma isteği ve sevgi hissediyordu. Üstelik Taehyung, erkek kardeşi Jungkook'un hayatını tamamen değiştirmişti. Kesinlikle birçok yönden ve iyi şekilde.
Yatak odasından çıkıp merdivenlere yönelirken aşağı kattan Jungkook'un sesini işitti.
Cevap verme gereği duymadan hızlıca merdivenleri indi.
Mutfağa vardığında erkek kardeşinin karşısındaki boş sandalyeye oturdu.
"Yukarıda çok fazla oyalandın ama Taehyung gelmedi?"
Jaehyun, yemek çubuklarını eline alırken bakışlarını kaldırdı ve Jungkook'un gözlerine baktı.
"Uyuyor."
Önündeki lezzetli görünen yemeğin tadına baktıktan sonra çubukları bıraktı.
"Hem seninle konuşmak istemiyormuş, onu çok kırmışsın."
Taehyung böyle bir şey dememisti ama abartmaktan bir zarar gelmezdi.
Jungkook şaşırmıştı. Taehyung çok fazla şeye huysuzlanır ve bazen ağlardı fakat hiçbiri uzun sürmezdi.
"Sebebi neymiş? Ona istediği her şeyi alabileceğimi ve Sehun'un bebekler için aldığı hediyeyi kıskanmaması gerektiğini söylemiştim sadece."
Jaehyun gözlerini kıstı ve hala yemek yemeye devam eden erkek kardesini süzdü. Konuştukları konuya çok ilgisizdi.
"Gerçekten soruyor musun Jungkook? Kafanın içinde neler dönüyor bilmiyorum fakat Taehyung'a olan davranışlarının değiştiğini ben bile fark ettim."
Jungkook başını kaldırdı ve gözleri Jaehyun'un gözleriyle buluşurken kaşları çatıldı.
"Neyden bahsediyorsun Hyung? Açık konuş lütfen beni geriyorsun"
"Taehyung ile tanıştığından beri ona bir çocukmuş gibi ilgiyle yaklaştın, istediği her şeyi yapmaya çalıştın ve şımarttın. Melezin eski sahibi bahane etme Jungkook, senin de ondan bir farkın yoktu doğrusu."
Konuşurken, erkek kardeşinin çatılan kaşlarının düzeldiğini ve düz bir ifadeyle yerdeki minderin üzerindeki bebekleri izlediğini fark etti.
"Şimdi ise bir şeyleri değiştirmeye çalışırken bütün bunlar yani davranışları sadece Taehyung'un suçuymuş gibi ona yüklenemezsin."
Jungkook derin bir nefes aldı.
"Sadece biraz sorumluluk sahibi olmasını istemiştim Hyung. Amacım Taehyung'u üzmek kesinlikle değildi."
Jaehyun bunu zaten biliyordu.
"Yavaş yavaş her şey olması gerektiği gibi olacaktır Jungkook. Bir anda değişemezsin yada Taehyung'un değişmesini bekleyemezsin. Hem bunun senin içinden geldiğini sanmıyorum sen o ufaklığı şımartmaya bayılıyorsun."
Jungkook kısık sesle güldü ve oturduğu sandalyede geriye yaslandı.
"Sadece çok yorgundum Hyung. Davranışlarımın farkında değildim."
"Artık tek yaşamıyorsun Taehyung ve dört çocuğun var. Üstelik bu şekilde Mart ayındaki kediler gibi sevişmeye devam edecekseniz dört çocukla da kalacağınızı sanmıyorum."
Durdu ve gözlerini kısarak erkek kardeşinin gözlerine baktı. "Korunuyorsun değil mi?"
Jungkook elini ensesine götürüp saçlarını karıştırırken çekingen bir tavırla cevapladı.
"Her zaman fırsatım olmuyor."
Jaehyun aldığı cevaba göz devirdi. "Her neyse biliyorsun uzak durmaya çalışsan da sen aslında zenginsin. Üstelik Taehyung'un sahibinin mal varlığının çoğuna devlet el koymuş olsa da bir kısmının o ufaklığı ait olduğunu söylemiştin. Ki bunun çok fazla olduğuna da eminim. Hem o parayı hemde babamız tarafından kendi hakkın olanı kullanmaya başlaman gerekiyor. Bencil olma tek seni ilgilendiren bir konu değil bu dört bebek ve Taehyung'a sahipsin. Öncelikle daha büyük bir eve sonra da ev işlerine, bebeklerin bakımına yardımcı olacak bir çalışana ihtiyacın var. Bak gör o zaman nasıl rahatlıyorsun."
