အခန်း (၈၂၃) : အဆောင်တစ်ထောင် တောင်ထိပ်နှင့် ဖီကာရွံ့စေး
“ အဲဒါဆို ဘာကြီးလဲ ” မိုဝူကျိ စကားထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် လူများစွာက တစ်ပြိုင်နက် မေးလိုက်ကြသည်။
ဤနေရာရှိ လူများမှာ တာအိုဧကရာဇ်၊ မဟာဧကရာဇ် သို့မဟုတ် အင်မော်တယ် ဧကရာဇ် နောက်ပိုင်းအဆင့်များသာ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့၏ အစီအရင်တာအိုက မိုဝူကျိလောက် အားမကောင်းသော်လည်း သူတို့က အစီအရင်နှင့် ပတ်သတ်လာလျှင် နုံအနေသူများ မဟုတ်ပေ။
ထိုသင်္ကေတများမှာ အစီအရင် သင်္ကေများသာ ဖြစ်ပြီး သူတို့အနေနှင့် မသင်ယူရသေးခြင်းသာ ဖြစ်၏။ တချို့လူများမှာ မိုဝူကျိ၏ စကားမှာ တမင်ထုတ်ပြောလိုက်ကြောင်း သံသယဝင်လာမိကြသည်။ သူက သူတို့အားလုံးကို ကန်လွှတ်ပြီးနောက် သူ့ဘာသာ တစ်ယောက်တည်း တိတ်တဆိတ် ပြန်လာလို၍ ဖြစ်နိုင်သည်။
မိုဝူကျိက ခဏတာ တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး “ ကျုပ်လည်း သေချာတော့ မသိဘူး။ ကျုပ်က ဒီလိုအရာမျိုးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေမဲ့ ဒီဟာက ရှေးဟောင်းကျိန်စာ သင်္ကေတနဲ့ ပိုတူတယ် ”
မိုဝူကျိ၏ အစီအရင်တာအိုက ချူရှင်းကျီ၏ အမွေအနှစ်မှ ဆင်းလက်လာခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့နောက် သူက အင်မော်တယ် မော်တယ် ကျင့်စဉ်ဖြင့် ဆက်လက် လေ့လာခဲ့လေရာ နတ်ဘုရားမျှော်စင်၏ အင်မော်တယ် ပိတ်လှောင်ရေး အစီအရင်ဆီ ရောက်သွားပြီးနောက် သူ့အစီအရင်တာအိုမှာ သိသိသာသာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ ဓားအကျဉ်းထောင်သို့ ရောက်စဉ်အခါ၌လည်း သူက အာကာပြင် အစီအရင် သင်္ကေတများအကြောင်း အသိဉာဏ်ပွင့်ခဲ့သေးပေသည်။ ယခု သူ့လက်ရှိ အစီအရင်တာအို အဆင့်အတန်းမှာ အချိန်နည်းနည်း လေ့လာလိုက်သည်နှင့် အဆင့် ၉ အစီအရင်ဆရာ တစ်ယောက် ဖြစ်လာမည်မှန်း သေချာသိနေသည်။
ထိုအကြောင်းအရင်းကြောင့် မိုဝူကျိက ထိုသင်္ကေတများမှာ အစီအရင် သင်္ကေတများ မဟုတ်ကြောင်း သေချာသိနေခြင်း ဖြစ်၏။ သူက စိတ်ဝိညာဉ်မျက်လုံးကို ထုတ်မသုံးထားသော်လည်း သူ့အနေနှင့် ထိုသင်္ကေတများကြားရှိ ကျိန်စာစွမ်းအားကို ခံစားမိနေသည်။
