လူသားသစ္စာ 55
အခန်း ( ၇၅၄) : စကြဝဠာ ဘုံပိုင် နယ်မြေ
လော့စီက ခေါင်းခါကာ
“ ကျမ မှာ သွားစရာ မရှိတော့ဘူး။ အခု မိစ္ဆာမျိုးနွယ်ကလည်း ကျမကို စောင့်ကြည့်နေကြပြီ။ ပြီးတော့ မိစ္ဆာမျိုးနွယ်ထဲက အင်မော်တယ်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက်ကို ကျမ သတ်ခဲ့မိတယ် ”
လော့စီက ဆက်မရှင်းပြတော့ဘဲ မိုဝူကျိအား မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ လက်ရှိအခြေအနေမှာ မိုဝူကျိ တစ်ယောက် ဤနေရာ ရောက်လာစဉ်ကနှင့် ဆင်တူနေပြီး မိုဝူကျိသာ သူမကို မကယ်တင်ပါက သူမအနေနှင့် သေခြင်းတရားကို ထိုင်စောင့်နေရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။
မိုဝူကျိက လော့စီ အခြေအနေကို နားလည်သွားပြီး ကျောက်စိမ်းပေလွှာ တစ်ခုကို ထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည် “ ဒါက ကျုပ်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု စာချုပ်ပဲ။ မင်းက အမှတ်အသားကို ချန်ထားလိုက်ရုံနဲ့ အချိန်တစ်ခုအထိ ကျုပ်ရဲ့ ဆိုင်အကူ ဖြစ်လာလိမ့်မယ် ”
ကောင်းကင်ဘုံအလွန်မြို့ငယ်လေး၌ မိုဝူကျိလို ဆိုင်မျိုးတွင် အနည်းဆုံး အကူနှစ်ယောက် ခန့်ခွင့် ရှိပြီး ခန့်ထားလိုက်သည်နှင့် ဆိုင်အကူက ကောင်းကင်ဘုံအလွန် မြို့ငယ်လေး၌ နေထိုင်ရန် အရည်အချင်း ပြည့်မှီသွားလေပြီ။
“ အစ်ကိုမိုကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် …” လော့စီက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြောလိုက်သည်။ မိုဝူကျိက သူမကို ရှားပါးလှသည့် ဗောဓိစိမ်း ဆေးလုံးပေးကာ အများကြီး ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည်။ ယခု မိုဝူကျိက သူမကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ကယ်တင်ပေးလိုက်လေရာ သူမအနေနှင့် အနည်းငယ်ပင် ရှက်ရွံ့လာမိ၏။
လော့စီက မည်သို့ပင် ရှက်ရွံ့နေစေကာမူ သူမက မိုဝူကျိ၏ အကူအညီကို လက်ခံရုံမှအပ ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ပေ။ သူမက အမှတ်အသား မြန်မြန်ထားပေးလိုက်သည်။ ဤသို့မျိုး အခြေအနေ၌ သူမက တခြားသွားစရာ နေရာလည်း မရှိပေ။
မိုဝူကျိက ခေါင်းခါကာ “ စိုးရိမ်ဖို့ မလိုတော့ပါဘူး။ ဆိုင်မှာ နေပြီး ကျင့်ကြံနေလိုက်လေ။ ကျုပ် ခဏ အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ် ”
